شکنجه شکنجه | شمع‌آجین کردن

[Vana~]

شمع‌آجین کردن، یکی از بدترین شکنجه های ایرانی در دوران قاجار بود که در آن علاوه‌بر شکنجه شدید قربانی، اعدام یا کشتن او هم مد نظر بود. در این روش از شکنجه‌های ایرانی، در ابتدا حفره یا سوراخ‌های نسبتا عمیقی با استفاده از میلۀ داغ یا از طریق کندن گوشت تن، در بدن قربانی ایجاد می‌کردند. سپس، شمع‌ها را در این حفره‌ها قرار می‌دادند و آن‌ها را روشن می‌کردند تا کاملا بسوزند و در گوشت و خون قربانی نفوذ کنند. واژۀ «شمع‌آجین» به معنای سوراخ کردن و قرار دادن شمع در آن سوراخ‌هاست و ازجمله شکنجه‌هایی است که نوع شکنجه را با شنیدن اسم آن می‌توان حدس زد. البته گاهی غیر از شمع، قفل هم به بدن قربانی آویزان می‌کردند تا درد بیشتری را به او تحمیل کنند.

 

[Vana~]

قربانیان این روش از بدترین شکنجه های ایرانی، معمولا در اثر جراحات ناشی از حفره‌ها می‌مردند. البته، سوختن ناشی از شمع‌ها و آب شدن آن‌ها در سوراخ زخم قربانی هم دست‌کمی از جراحات نداشت و ضربۀ آخر را به قربانی بخت‌برگشته می‌زد. باوجوداینکه این روش شکنجه در مقابل روش‌های دردناک و شیطانی دیگر آن‌قدرها هم دل‌خراش و زجرآور نیست، اما جالب است بدانید که بعدها از آن به‌عنوان روش تحقیر کردن قربانی هم استفاده کردند. در این روش، پس‌از شمع‌آجین کردن قربانی، جسد او را در میان مردم می‌چرخاندند تا هم تحقیر و هم درس عبرتی برای سایر مجرمین شود. گفتنی است که بدانید، عین‌القضات همدانی، عارف بزرگ و مشهور هم در اثر شمع‌آجین کردن، شکنجه شد و به قتل رسید.
منبع: اسکیپ زوم