ادیان دین ودائی یا ودیسم

[Altinay*]

دین ودائی یا ودیسم، باورهای مذهبی در میان مردمان هندوآریایی در شمال غربی شبه‌قاره هند (پنجاب و دشت گنگ غربی) در دوره ودایی (۱۵۰۰–۵۰۰ پ. م) را تشکیل می‌داد. [۱][۲][۳][۴]

این باورها و اعمال در متون ودایی یافت می‌شود، و برخی از اعمال ودایی، امروزه انجام می‌شوند.[۵][۶][۷] وداها یکی از باورهای اصلی است، که هندوئیسم امروزی را شکل داده‌است، اگرچه هندوئیسم، به‌طور قابل توجهی با آیین ودایی متفاوت است.

این دین از قدیمی‌ترین ادیان شناخته شده جهان است. در هندوستان قدیمی‌ترین دینی است که از آن نوشتار به جای مانده‌است. اطلاعات ما از این دین ناشی از متون باقی‌مانده و همچنین بعضی آداب مذهبی وارد شده در قالب هندوئیسم امروزی است.[۸]

ریشهٔ نام ودیک از وداها (vedas) است که نسخ مقدس دین ودایی محسوب می‌شوند.

 

[Altinay*]

متون ودایی
تنها متنون باقی‌مانده از آیین ودایی، وداها هستند. وداها در دوره‌ای هزار ساله از حدود قرن‌های ۱۵ تا ۵ پیش از میلاد نگاشته شده‌اند.[۲] مهم‌ترین آن‌ها قدیمی‌ترینشان است و به زبان سانسکریت ودایی نگاشته شده‌اند.

مجموعه‌های (Samhitās) ودایی
چهار مجموعه اصلی از وداها وجود دارد:

ریگ‌ودا (RegVeda Samhitā)، یا ودای شعرها قدیمی‌ترین آن‌ها بوده[۹] و شامل هزار سرود، خطاب به خداهای ودایی است. تنظیم این اشعار وظیفهٔ کاهن‌هایی بوده، که حفاظت از آن‌ها را بر عهده داشتند. (ترجمه انگلیسی ریگ‌ودا)
ساماوِدا (Sāma Veda Samhitā)، یا ودای آوازها؛ که شامل اشعاری که کاملاً از ریگ‌ودا برداشته شده و همراه با نشانه‌گذاری موسیقایی تنظیم شده بود، به‌طوری‌که برای خواندن سرودهای مذهبی به کار رود. (ترجمه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Altinay*]

آیین ودایی
آیین ودایی از ادیان چند خدایی است و خداهایی دارد که اکثر آن‌ها مذکر و در ارتباط با وقایع آسمانی هستند. آیین پرستش این خدایان تنها در اختیار کاهنانی بود که برهما نام داشتند. این مراسم شامل اجرای اشعار ریگ‌ودا، قربانی حیوانات و نوشیدن نوشیدنی مقدسی که با خون این حیوانات مخلوط می‌شد و سوماً (Soma) نام داشت بود. در این مراسم خوراک‌ها تقدیم به آتش مقدس که خود نقش یکی از خدایان را داشت می‌شد.

 

[Altinay*]

خدایان ودیک
با توجه به اینکه بسیاری از این خدایان، خدایان باستانی آریاییان بوده‌اند برابرهای این خدایان در میان خدایان باستانی ایرانیان و یونانیان نیز وجود دارد که گاه حتی از دیدگاه زبانشناسی نیز هم‌ریشه می‌باشند.

آگنی (Agni)، یا آتش.
ایندرا (Indra)، خدای طوفان و رعد.
علاوه بر این دو که بزرگ‌ترین و مقدس‌ترین خدایگان بودند در رگ ودنا موجودات دیگری نیز مورد پرستش هستند:

سوریا (Sūrya) یا خورشید
دیاس پیتر (Dyaus-pitr) یا خدای بهشت
وایو (Vāyu) یا باد
وارونا (Varuna) یا خدای آبها
سوماً (Soma)، نام یک گیاه و نوشیدنی مقدسی که آن درست می‌شد.
اگر چه اکثریت سرودها و دعاها خطاب به خدایان مذکر است اما در رگ‌ودنا چند موجود مؤنث نیز مورد پرستش‌اند:

اوسای (Usas)، طلوع
راتری (Rātrī)، شب
پریثیوی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Altinay*]

پیشرفت و زوال
در طی قرنها آیین ودیک و تشریفات مذهبی پیچیده‌تر شدند. تا آنجه که تنها راهبان سطح بالا توان اجرای مراسم به نحو مقوبل را داشتند. از طرفی باور مردم ودیک بر این بود که کوچک‌ترین اشتباه در اجرای مراسم می‌تواند موجب خشم خدایان و نازل شدن بلا شود. در واکنش به این تمرکز روی مراسم، تفکر ویک به سمت خیال و فلسفی شدن پیش رفت که آن را از لحاظ کیفیت لطیف و دقیق ساخت. بیشتر این تفکرات رو به سمت ایجاد هارمونی بین عالم کوچک و عالم بزرگ (MACROCOSM & MICROCOSM)شد که هدف نهایی را رسیدن به یک واحد همه‌گیر تعیین نمود. در نهایت این دوره منجر به پیدایش مفهوم براهما که یک نوع اصول هدایت‌کننده یا روح جهانی است شد. در نهایت عصاره تفکر هندوئیسم که تعادل میان براهما و آتمان (روح فردی) است شکل گرفت. در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Altinay*]

ارتباط دین ودیک با دین زردشت
دین ایرانیان قبل از دین مزدیسنا دین ودیک قدیم بوده‌است و سال‌ها پس از فراگیر شدن دین زرتشت در ایران باقی‌مانده‌هایی از پیروان دین ودیک در ایران وجود داشته‌اند به‌طوری‌که در کتیبه دایوای (daiva) خشایارشا (پادشاهی: ۴۸۶–۴۶۵ قبل میلاد) از شورش این پرستش گران در غرب ایران نام برده شده‌است.[۱۱]