معرفی معرفی | هفده روز به اعدام

[Vana~]

تهیه‌کنندگان سینمای ایران، در دهه‌ی سی، تاب تحمل افکارِ پیشروی دکتر هوشنگ کاووسی را نداشتند. فیلم‌های او ساخته نمی‌شدند تا آن‌ که در سال ۱۳۳۵، فیلم‌نامه‌ای بر اساس یک رمان پلیسی به او پیشنهاد شد. کاووسی با ایجاد تغییراتی در رمان، داستان را ایرانیزه کرد اما فرم کار بسیار جلوتر از سینمای ایران در آن عصر بود. دکوپاژهای اصولی فیلم آن‌قدر با مفصل‌بندی‌های رایج آن روزها متفاوت بود که تهیه‌کننده به صلاح‌دید خود بخش‌هایی را به فیلم اضافه کرد تا شاید در جذب مخاطب عام موفق‌تر باشد. کاری که واکنش کارگردان اثر را برانگیخت. هوشنگ کاووسی در جراید اکیداً از آن صحنه‌ها برائت جست.

 

[Vana~]

کاووسی که بیش از هرچیز، به عنوان یک منتقد و تحلیل‌گر سینمایی شناخته می‌شود، علاقه و دانش خود در جامعه‌شناسی و روان‌شناسی را در این فیلم به رخ کشید. شخصیت اول فیلم یک قاتل مبتلا به توهم اروتومانیا است که خود را معشوق دیگری تصور می‌کند. ماجرای فیلم از این قرار است که با مرگ زنی، همسرش به قتل عمد متهم می‌شود اما عده‌ای حاضرند به نفع او شهادت دهند؛ شاهدانی که یکی پس از دیگری به قتل می‌رسند. با این همه، در روز اعدام مرد، قاتل اصلی دستگیر می‌شود.

 

[Vana~]

هرچند «هفده روز به اعدام»، علی‌رغم حضور ناصر ملک‌مطیعی نتوانست رضایت عوام را جلب کند اما بیش‌ترین مخالفان فیلم کسانی بودند که پیش‌تر فیلم‌هایشان با نقد‌های آتشین دکتر کاووسی مواجه شده‌ بود.
منبع: ویجیاتو