- ارسالی‌ها
- 2,397
- پسندها
- 13,683
- امتیازها
- 38,673
- مدال‌ها
- 23
- نویسنده موضوع
- مدیر
- #1
نویسندگان، مهندسان روح بشریت هستند.
کتاب کتاب | کتاب سرمه‌سرا
- نویسنده موضوع (Luna)
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 2
- بازدیدها 57
- کاربران تگ شده هیچ
- ارسالی‌ها
- 2,397
- پسندها
- 13,683
- امتیازها
- 38,673
- مدال‌ها
- 23
- نویسنده موضوع
- مدیر
- #2
درباره‌ی کتاب صوتی سورمه‌سرا:
مردی راهی سفری دور و دراز می‌شود تا خود را به سورمه‌سرا برساند، ناکجاآبادی که به نوعی جهان پس از مرگ محسوب می‌شود و شخصیت اصلی داستان به خاطر عشق از دست رفته‌اش دست به این سفر مخاطره‌آمیز می‌زند.
بخش عمده‌ی رمان سورمه سرا در قبرستان شکل می‌گیرد و فضاسازی‌ای که رامبد خانلری ارائه می‌دهد در ادبیات داستانی ایران منحصربه‌فرد است. در این کتاب صوتی سر و صدای مرده‌‌ها شنیده می‌شود، مرده‌ای از قبر بیرون می‌آید، گرگ‌نماها در رفت و آمد هستند و خانلری شما را با ایده‌ای جذاب تا پایان با خود همراه می‌سازد.
دغدغه‌‌ی اصلی این رمان جهان پس از مرگ است و نویسنده تلاش می‌کند با نگاهی مرگ‌اندیشانه، شما را به تفکر وادار سازد که بسیار موفق هم در این زمینه عمل می‌کند...
مردی راهی سفری دور و دراز می‌شود تا خود را به سورمه‌سرا برساند، ناکجاآبادی که به نوعی جهان پس از مرگ محسوب می‌شود و شخصیت اصلی داستان به خاطر عشق از دست رفته‌اش دست به این سفر مخاطره‌آمیز می‌زند.
بخش عمده‌ی رمان سورمه سرا در قبرستان شکل می‌گیرد و فضاسازی‌ای که رامبد خانلری ارائه می‌دهد در ادبیات داستانی ایران منحصربه‌فرد است. در این کتاب صوتی سر و صدای مرده‌‌ها شنیده می‌شود، مرده‌ای از قبر بیرون می‌آید، گرگ‌نماها در رفت و آمد هستند و خانلری شما را با ایده‌ای جذاب تا پایان با خود همراه می‌سازد.
دغدغه‌‌ی اصلی این رمان جهان پس از مرگ است و نویسنده تلاش می‌کند با نگاهی مرگ‌اندیشانه، شما را به تفکر وادار سازد که بسیار موفق هم در این زمینه عمل می‌کند...
آخرین ویرایش
امضا : (Luna)
- ارسالی‌ها
- 2,397
- پسندها
- 13,683
- امتیازها
- 38,673
- مدال‌ها
- 23
- نویسنده موضوع
- مدیر
- #3
در بخشی از کتاب صوتی سورمه‌سرا می‌شنویم:
«ته همین جاده‌ی مال رو سورمه سرا است باباجون، شب رو نرو. جاده‌ی درست و درمونی نیست.» پیرمرد آن‌قدر به
دایی مصیب شبیه است که وقتی با من حرف می‌زند از صمیمیتی که از او انتظار دارم و در چهره‌اش نیست، حرصم می‌گیرد.
دوست دارم یقه‌اش را بگیرم، تکان تکانش بدهم و بگویم: «چرا با من مثل غریبه‌ها حرف می‌زنی دایی؟» موقع
حرف زدن فقط دهانش تکان می‌خورد، بقیه‌ی اجزای صورتش ثابت مانده‌اند، انگار که به صورتش نقاب زده باشد.
انگار که او شخص دیگری است که از پشت نقاب دایی مصیب با من حرف می‌زند.
«این جاده روزشم برا غریبه خطرناکه، چه برسه به شب. نگا نکن تخت می‌ره تا سورمه سرا، بلد می‌خواد باباجون، این جاده پر از چاله است، پر از چوله است. چاله و چوله هم که...
«ته همین جاده‌ی مال رو سورمه سرا است باباجون، شب رو نرو. جاده‌ی درست و درمونی نیست.» پیرمرد آن‌قدر به
دایی مصیب شبیه است که وقتی با من حرف می‌زند از صمیمیتی که از او انتظار دارم و در چهره‌اش نیست، حرصم می‌گیرد.
دوست دارم یقه‌اش را بگیرم، تکان تکانش بدهم و بگویم: «چرا با من مثل غریبه‌ها حرف می‌زنی دایی؟» موقع
حرف زدن فقط دهانش تکان می‌خورد، بقیه‌ی اجزای صورتش ثابت مانده‌اند، انگار که به صورتش نقاب زده باشد.
انگار که او شخص دیگری است که از پشت نقاب دایی مصیب با من حرف می‌زند.
«این جاده روزشم برا غریبه خطرناکه، چه برسه به شب. نگا نکن تخت می‌ره تا سورمه سرا، بلد می‌خواد باباجون، این جاده پر از چاله است، پر از چوله است. چاله و چوله هم که...
آخرین ویرایش
