جادو جادو | موزه جادوگری و جادو

[(Luna)]

موزه جادوگری و جادو که در گذشته با نام موزه جادوگری شناخته می‌شد، موزه ای اختصاص یافته به جادوگری و جادوی اروپایی است که در روستای بوسکاسل در کورن وال، جنوب غربی انگلیس واقع شده‌است. در این نمایشگاه نمایشگاه‌هایی برگزار می‌شود که به جادوی محلی، جادوی تشریفاتی، فراماسونری و ویکا اختصاص داده شده‌اند و مجموعه ای از این اشیا به عنوان بزرگترین اشیا در جهان توصیف شده‌اند.

 

[(Luna)]

این موزه توسط جادوگر مردمی انگلیسی سسیل ویلیامسون در سال ۱۹۵۱ برای نمایش مجموعه شخصی آثار هنری خود تأسیس شد. این مرکز که در ابتدا به عنوان مرکز خرافات و جادوگری فولکلور شناخته می‌شد، در شهر Castletown در جزیره من واقع شده بود. ویلیامسون در موزه توسط ویکان برجسته جرالد گاردنر، که به عنوان «جادوگر ساکن» در آنجا ماند، یاری شد. پس از خراب شدن دوستی آنها، گاردنر آن را از ویلیامسون در سال ۱۹۵۴ خریداری کرد و نام آن را به موزه جادو و جادوگری تغییر داد. موزه Castletown گاردنر تا دهه ۱۹۷۰ باز بود، زمانی که مونیک ویلسون، وارث گاردنر، محتوای آن را به شرکت Ripley فروخت.

 

[(Luna)]

در سال ۱۹۵۴، ویلیامسون رقیب خود را در انگلیس باز کرد، معروف به موزه جادوگری. اولین مکان آن در ویندزور، برکشایر و محل دیگر در بورتون روی آب، گلاسترشایر بود. در هر دو مورد با مخالفت خشونت‌آمیز روبرو شد و ویلیامسون برای تأسیس موزه در بوسکاسل در سال ۱۹۶۰ ضروری دانست که حرکت کند. در سال ۱۹۹۶ ویلیامسون موزه را به گراهام کینگ فروخت، وی که مجموعه ریچل سلطنتی جادویی را از هلند در سال ۲۰۰۰ در خود جای داده بود. آسیب دید و بخشی از مجموعه آن در جریان طغیان بوسکاسل در سال ۲۰۰۴ از بین رفت. در سال ۲۰۱۳ مالکیت به سیمون کاستین و موزه فرهنگ عامیانه بریتانیا منتقل شد.

 

[(Luna)]

این موزه یکی از جاذبه‌های گردشگری محبوب است و توسط جامعه غیبی انگلیس بسیار مورد احترام است. یک مؤسسه خیریه، دوستان موزه جادوگری، برای جمع‌آوری کمک مالی برای نمایشگاه‌ها تأسیس شده‌است. این موزه همچنین شامل یک کتابخانه بزرگ با موضوعات مرتبط است که برای محققان قابل دسترسی است.

 

[(Luna)]

پس از جنگ جهانی دوم، سیسیل ویلیامسون، تهیه‌کننده سابق فیلم تصمیم گرفت که به تجارت موزه بپردازد و - احتمالاً تحت تأثیر علاقه شخصی - تصمیم گرفت افتتاحیه ای را که به موضوع جادوگری اختصاص دارد، آغاز کند. ویلیامسون تلاش کرد تا موزه ای را برای نگهداری مجموعه‌های جادوگری و آثار مخفی خود در استراتفورد-آن-آون در سال ۱۹۴۷ افتتاح کند، اما با مخالفت محلی روبرو شد و مجبور شد برنامه‌های خود را کنار بگذارد. او سپس تصمیم گرفت آن را در Castletown در جزیره من، منطقه ای که دارای بسیاری از فرهنگ‌های عامیانه اطراف پری‌ها و جادوگران است، یک فصل گردشگری و قوانین محلی که برای ایجاد یک موزه مناسب است، افتتاح کند. وی این کار را در یک کارخانه قدیمی فرسوده که به محلی آسیاب جادوگران معروف بود و در سال ۱۹۴۸ خریداری...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[(Luna)]

این موزه ابتدا مرکز فولکلور خرافات و جادوگری نامگذاری شد. زمان آغاز به کار موزه همزمان با لغو اقدامات جادوگری و ولگردی توسط دولت در ژوئن ۱۹۵۱ بود. ویلیامسون در مصاحبه ای با روزنامه The Sunday Pictorial، ادعا کرد که با حداقل دوازده جادوگر دوست است و او از از جنوب انگلستان پیدایش کرده و می‌آیند و مراسم خود را در موزه او انجام می‌دهند. رونالد هاتون، مورخ، این را «کاملاً واضح» می‌داند که اشاره ای به پارچه Bricket Wood است که در هرتفوردشایر مستقر بود و توسط Wiccan Gerald Gardner اداره می‌شد. در مصاحبه‌های مطبوعاتی، گاردنر به عنوان «جادوگر ساکن» موزه توصیف شد و در مراسم افتتاح موزه یک مراسم جادویی انجام داد. از نظر ویلیامسون، علاقه مطبوعاتی در جهت ارتقا موزه وی بود، در حالی که برای گاردنر این...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[(Luna)]

ویلیامسون به سحر و جادو نیز علاقه عملی داشت و در مصاحبه ای با مجله معروف Illustrated در سال ۱۹۵۲، خود را به عنوان مشاور در این زمینه توصیف کرد که می‌تواند به حذف نفرین از مردم کمک کند، شبیه به یک مرد پیر مکر. وی اذعان کرد که بسیاری از این جادوها را از خواندن آنها در کتاب‌ها می‌داند. او به جادوگر تشریفاتی فقید، آلیستر کراولی علاقه‌مند شد و به دوست کراولی، جرالد یورک، نامه نوشت تا جویا شود که آیا می‌تواند دستورالعمل‌های هر یک از مراسم‌های کرولی را برای او بفرستد.

با این حال، گاردنر با ویلیامسون به خاطر آنچه او به عنوان نمایشگرهای هیجان انگیز می‌دید، درگیر شد. ویلیامسون، به تلافی، عکسی از گاردنر را از نمایشگر خارج کرد. ویلیامسون موزه را به گاردنر فروخت.
منبع: ویکی پدیا