همه ملت‌ها افسانه‌هایی در مورد خسوف یا خورشید گرفتگی

[پرینز]

چین:
بیش از چهار هزار سال پیش، چینی ها بر این باور بودند که خورشیدگرفتگی نشانه ی سلامتی و کامیابی امپراتور است؛ البته اگر توسط منجمین مستعد او پیشگویی می شد. متأسفانه «هسی» و «هو» منجمین مستعدی نبودند، چون یک خورشید گرفتگی از دستشان در رفت و سرزمین چین را تاریک کرد و مردم را به وحشت انداخت (تاریخدانان تاریخ وقوع آن را ۲۲ اکتبر سال ۲۱۳۴ قبل از میلاد می دانند) و البته به دلیل این اشتباه هر دوی آنان به مرگ محکوم شدند.​

 

[پرینز]

بابل باستان:
بابلی های باستان بر این باور بودند که کسوف خبرهای بدی برای پادشاه با خود به همراه دارد، به ویژه اگر غیر منتظره رخ دهد؛ بنابراین، اگر آنان می توانستند پیش بینی کنند، پادشاه را از سلطنت برکنار و برای وی جانشینی انتخاب می کردند. این طعمه ای بود ـ بنا بر اعتقاد آنها ـ که هر آنچه شوم است، از سر پادشاه دور می کند و به محض بازگشت خورشید، پادشاه بر حق نیز می تواند دوباره بر تخت خود نشیند.​

 

[پرینز]

توگو و بنین در آفریقا:
میان بومیان باتامالیا در توگو و بنین در آفریقا داستانی نقل می شد که خورشید و ماه در حال ستیز ابدی با یکدیگرند و هر گرفتگی را نبردی از این جنگ بی پایان می دانستند؛ بنابراین، این نبرد نمایش بروز کینه میان ماه و خورشید بوده است. پس هنگامی که ماه سایه اش را روی خورشید می انداخت ـ چیزی که در آن زمان نمی دانستند ـ این اتفاق را مبارک شمرده و اقدام به رفع کدورت با همسایگانشان می کردند.​

 

[پرینز]

یونان:
یونانیان باستان، سایه ای بر سرزمینشان را نمادی حتمی از خشم #زئوس و شُرکا از بشریت می دانستند. نحوه ی دلجویی از این خدایان نیز متفاوت بود. در حادثه ای نقل شده از هرودوت (تاریخدان بنام یونانی) کسوفی در سال ۵۸۵ قبل از میلاد میدان نبرد میان لیدیایی ها و مادها را تاریک می کند و همه سربازهای حاضر سلاح های خود را به زمین گذاشته و جنگ به پایان می رسد.​

 

[پرینز]

هند:
در واقع این هم داستانی از بلعیده شدن خورشید است اما آنقدر متفاوت که در قسمتی جداگانه به آن پرداخته می شود. گویا مدتها پیش، شیطانی هندی به نام #راهو ، خود را در قالب خداوندگاری برای ربودن جرعه ی جاودانگی جا می زند؛ اما خورشید و ماه دست او را رو می کنند و گزارش او را به #ویشنو می دهند. #راهو موفق می شود که جرعه ای از معجون سر بکشد، ولی پیش از رسیدن آن به کامش، #ویشنو سر از تن وی جدا می کند. بدن #راهو می میرد اما سرش تا ابد زنده می ماند؛ بنابراین، در کهکشان سفر می کند و گهگاهی برای انتقام دستگیر کنندگانشان را می خورد، جالب این که پس از مدت کوتاهی از...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز]

مصر:
شاید باورتان نشود، تاریخدانان و باستان شناسان به اسناد بسیار کمی درباره ی اعتقادات باستانی مصریان در مورد خورشیدگرفتگی دست یافته اند و آنچه به دست آورده اند، همه در مورد پرستش خورشید است؛ چیزی که آنقدرها هم قدیمی نیست. طبق برخی نظریات، دلیل آن شاید این باشد که کسوف در تناقض با هر آنچه خوبی است شمرده می شده؛ آنقدر شوم که حتی نوشتن در مورد آن نیز نحسی بیاورد. یا شاید هم تنها دلیل این غیبت حضور تمامی کتاب های نجوم مصریان در کتابخانه ی بزرگ اسکندریه باشد؛ کتابخانه ای که یک بار توسط رومیان و بار دیگر به دست مسیحیان تخریب شده است.​

 

[پرینز]

یهود:
قصه های عهد عتیق مشغول القای این باور بودند که گرفتگی ها، تنها قسمتی از عملکرد طبیعی جهان خلقت اند. در واقع بیشتر آنها حول بلعیده شدن خورشید توسط موجودی خاص ـ که در آن زمان به وجودش باور داشتند ـ می چرخد.​

 

[پرینز]

دزدها و خورشیدخوارها (چین، ویتنام، منطقه ی اسکاندیناوی، آمریکای شمالی و خیلی های دیگر):
این موجود در چین یک اژدهای الهی، در ویتنام قورباغه ای گرسنه و در میان وایکینگ های اسکاندیناوی گرگی آسمانی تصور می شد. پوموهای کالیفرنیای شمالی بر این باور بودند که خرسی بزرگ، لقمه ای از خورشید نوش جان می کند و سپس به سراغ ماه می رود. به همین دلیل، اندکی پس از خورشید گرفتگی، ماه گرفتگی روی می دهد و در کره ـ هر دو کره ـ جفتی از سگ های آتشین خورشید را نمی خورند، بلکه آن را می دزدند.
منبع: سایت آفتاب نیوز ​