متفرقه متفرقه | آیا هنوز کسی به طلسم اعتقاد دارد؟

[(Luna)]

آیا گاهی این احساس را دارید که رویدادهای اطراف تان متأثر از چیزی باشد؟ شما تنها نیستید. اعتقاد به جادوگری هنوز هم در قرن بیست و یکم وجود دارد.

 

[(Luna)]

باربارا، باشنده شهر کلن آلمان ساحری خود را پذیرفته و می‌گوید: «من یک جادوگر مدرن هستم و از آن انکار نمی‌کنم.» در زمانه‌های قدیم احتمالاً او را به خاطر گفتن این حرف آتش می‌زدند.

باربارا تنها کسی نیست که هنوز به سحر و جادو اعتقاد دارد. براساس یک پژوهش جهانی توسط بوریس گیرشمن، یک تن از اقتصاددانان دانشگاه امریکایی در واشنگتن، حدود ۴۰ درصد جمعیت جهان در ۹۵ کشور به موجودیت جادوگران اعتقاد دارند. البته این درصدی در کشورهای مختلف متفاوت بوده است. مثلاً در تونس حدود ۹۰ درصد و در آلمان فقط ۱۳ درصد گفته اند که چنین اعتقادی دارند. نویسندگان این تحقیق کسانی را «معتقد به جادوگری» تعریف کرده اند که به زخم چشم بد (نظر کردن) و دعای بد و نفرین کردن باور دارند.

 

[(Luna)]

«هنوز هم زنان کشورهای زیادی به اتهام ساحری آزار می بینند»

باربارا، ساحری در شهر کلن به صراحت به دویچه وله گفت که در شغل‌اش هیچ‌کسی را نفرین نمی‌کند. او افزود: «تصویر کلاسیک یک جادوگر که شب‌ها مخفیانه بیرون می‌آید، روی چوب جارو پرواز می‌کند و نفرین خبیثی را به عنوان جادو به پایین می‌اندازد، کاملاً مزخرف است.»

 

[(Luna)]

افرادی که مسئول همه زشتی‌ها شمرده می‌شوند

دقیقاً چنین تصویری از ساحران در میان مردم سبب شده بود که به ویژه بین سال‌های ۱۵۰۰ تا ۱۷۵۰ زنان قربانی آن می‌شدند. رویدادهای زشت به شمول بیماری‌ها، تلف شدن جمعی گاوها، خراب شدن حاصلات زراعتی، شکست کسب‌وکار و خیلی از موارد دیگر را در گذشته به سحر و جادوگری ربط می‌دادند که در برخی کشورها هنوز هم رایج است.

آیریس گاریس، دانشمند قوم‌شناسی به دویچه وله گفت: «تصورات مشابه به اوایل دوره مدرن درباره جادوگری هنوز هم در شماری از نقاط جهان وجود دارند.»
او افزود: «متاسفانه از دهه‌ها به اینسو افرادی به شمول زنان و مردان به عنوان جادوگر در بخش‌هایی از جهان به وحشتناک‌ترین شکل ممکن به قتل می‌رسند.»

اما به صورت مقایسوی وضعیت بسیار متفاوت است. در حالی که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[(Luna)]

زندگی در دو جهان موازی

باربارا نیز به کلیسا گرایشی ندارد و می‌گوید که به عنوان یک جادوگر، پیرو ادیان طبیعی است. او با درختان صحبت می‌کند و برای ارتباط با ارواح در حالت خلسه از یک طبل استفاده می‌کند. او ساحری را از یک عالم «شامان» یاد گرفته است. باربارا می‌گوید:‌ «جهان جادوگران غنی و رنگارنگ است. شما کمی اینجا زندگی می‌کنید و کمی در یک دنیای موازی.»

در دست کم ۴۱ کشور جهان هنوز هم انسان ها به اتهام ساحری شکنجه می شوند

 

[(Luna)]

در حالی که بسیاری از جادوگران مدرن از روی کارت می‌خوانند، باربارا ترجیح می‌دهد از حروف رمزی «روون» برای پیش‌بینی آینده استفاده کند. او می‌پرسد: «چرا باید صبر کنم تا قدرت سرنوشت چیزی به من ببخشد؟ اگر سوال کنم، حتما جوابش را خواهم گرفت.» او برای مبارزه با بیماری‌ها، همیشه داروها و عصاره‌های گیاهی را در خانه دارد. او می‌گوید: «این شبیه زنی به نظر می‌رسد که گیاه‌درمانی می‌کند. اما لازم هم است که چنین به نظر برسد، زیرا در گذشته یک جادوگر باید گیاهان را می‌شناخت و به مردم شفا می‌داد.»

به باور ایریس گاریس، تصویر جادوگر به عنوان یک زن خردمند که دانش خاصی به عنوان یک درمانگر و پرستار دارد، از منظر تاریخی دقیق نبوده و کلیشه‌ای بیش نیست.

 

[(Luna)]

او افزود: «زنانی که به عنوان جادوگر مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند نیز همیشه یک متخصص گیاه شناس خارق العاده نبودند؛ بلکه اکثراً افراد عادی بودند و آن طور که اغلباً ادعا می‌شود همیشه دارای موهای سرخ رنگ نبودند.»
به گفته این قوم شناس، با آنکه چنین تصویری از جادوگر کاملاً مزخرف است و در هیچ سند تاریخی دیده نمی‌شود، اما چنین تصویرهایی آنقدر در ذهن مردم حک شده است که حتی شواهد علمی نیز نتوانستند با این برداشت‌ها مقابله کنند.

 

[(Luna)]

جادوگری به عنوان چهره فمینیستی

پدیده جادوگران جدید ارتباط تنگاتنگی با جنبش زنان در دهه ۱۹۷۰ دارد که علیه سلطه مردان قیام کردند. گاریس می‌گوید: «در جلوه جادوگر به اصطلاح سرقطار آنان دیده می‌شد.» او افزود: «مسلماً که آن فمینیست‌ها پژوهشگر جادوگری نبودند. آنها فقط زنان عادی و حتی روشنفکری بودند که با این تصویر از زن ستمدیده حرف می‌زدند.»

به گفته گاریس در دهه ۸۰ جنبه معنوی به ساحری اضافه شد، به ویژه زنان شهرنشین بودند که جذب ادیان طبیعت شدند. او دلیل این گرایش‌ها را چنین استدلال می‌کند: «آنچه من می توانم تصور کنم این است که انسان در زمان عدم اطمینان و ضعف نجات خود را در طبعیت جستجو می‌کند.»

 

[(Luna)]

جادوی سیاه و جادوی سفید

جاستین گفت: «بعضی‌ها می‌گویند که باید یک کلاه نوک تیز سیاه بر سر یک جادوگر بگذارید تا او به عنوان یک جادوگر شناخته شود.» او افزود: «من دوست دارم خود را هوادار نزدیک طلسم و جادو نشان ندهم تا توسط مردم دست کم گرفته شوم. و آن زمان مردم دفعتاً یک چیز غیرمنتظره و جادویی از من ببینند».

او افزود که تحت هیچ شرایطی نمی‌خواهد به کسی بدی کند. اما او و باربارا هر دو متقاعد اند که جادوگرانی با نیت‌های شوم وجود دارند. او می‌گوید: «جادوگرانی هستند که نفرین و توطئه‌هایی به زبان می‌آورند، ‌آنچه که قطعاً می‌توانند پیامدهایی هم داشته باشند.»

 

[(Luna)]

شباهت بین جنون جادوگری و تئوری‌های توطئه

با توجه به پژوهش‌هایی که در مورد اعتقاد به جادو تذکر رفت، افراد دارای تحصیلات خوب و امنیت اقتصادی، کمتر به جادوگری باور دارند.
جاستین هشدار می‌دهد کسی که در زندگی خود ثبات ندارد و واقعگرایانه فکر کرده نمی‌تواند، نباید با جادوگری خود را درگیر کنید. او می‌گوید: «افرادی که از ثبات ذهنی برخوردار نیستند، باید خود را از سحر و جادو دور نگه دارند. زیرا اگر از ثبات و آرامش خوب در مسایل مرتبط به زندگی خود برخوردار نباشند، این معضل را با سحر و جادو هم حل نمی‌توانند.» او افزود: «اگر ما در زمین جایی نداشته باشیم، نمی‌توانیم به آسمان هم برسیم و آسمان را کشف کنم.»

یا به تعبیر شکسپیر که گفته «در بهشت و زمین بیشتر از آنچه وجود دارد که رؤیاهای برگرفته از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.