شخصیت
کویو خود را با وقار نگه می‌دارد، اما هیچ تلاشی برای پنهان کردن ماهیت تاریک خود نمی‌کند. در نتیجه‌ی فرار ناموفق او از پورت مافیا، او دچار یک بدبینی افراطی در برابر چیزهایی مانند امید و عشق شده است. کویو به فواید «نور» اعتقادی ندارد و ادعا می‌کند که افرادی که در «تاریکی» متولد می‌شوند، هرگز برای نور منشعب نمی‌شوند. کویو افراد را همانند گل می‌پندارد که برخی در تاریکی به دنیا آمدند و برخی به سرنوشت پژمرده شدن دچار می‌شوند. به قول خودش، «آن‌ها [گل‌ها] اگر جوانه‌های محض باقی بمانند، هرگز فرصتی برای رها شدن ندارند». این نشان می‌دهد که به اعتقاد او هیچ کس همیشه پاک نخواهد ماند. از همین رو کویو از «نور» متنفر است و هم از آن می‌ترسد. او فکر می‌کند چیزی جز ناامیدی پس از...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
