- نویسنده موضوع
- #1
عدم توفیق سریال‌های تلویزیونی باعث شده به این تحلیل برسیم که جای حضور حرفه‌ای‌ها برای ساخت آثار استاندارد، فاخر و ارزشمند همچنان در رسانه‌ملی خالیست.
تلویزیون این روزها در فراز و نشیب سریال‌سازی قرار دارد؛ روزگاری نقطه عطف رسانه‌ملی همین سریال‌های شبانه یا به قول فیلمسازان 90 قسمتی بود که هر شب روی آنتن می‌رفت. اگر یک شبی هم پخش نمی‌شد به دلیل مسائل فنی، آماده نشدن یا با تاخیر به آنتن می‌آمد انتقاد و گلایه مخاطب را به همراه داشت. اما الان چه شده که تکرار پایتخت و یا سریال‌هایی مثل «خانه به دوش» و «مختارنامه» برایشان دلچسب‌تر است. البته گاهی اوقات یک سریالی مثل «بانوی عمارت» ساخته می‌شود و قدری توقعات مخاطب را نسبت به مابقی کارگردانان بالا...
تلویزیون این روزها در فراز و نشیب سریال‌سازی قرار دارد؛ روزگاری نقطه عطف رسانه‌ملی همین سریال‌های شبانه یا به قول فیلمسازان 90 قسمتی بود که هر شب روی آنتن می‌رفت. اگر یک شبی هم پخش نمی‌شد به دلیل مسائل فنی، آماده نشدن یا با تاخیر به آنتن می‌آمد انتقاد و گلایه مخاطب را به همراه داشت. اما الان چه شده که تکرار پایتخت و یا سریال‌هایی مثل «خانه به دوش» و «مختارنامه» برایشان دلچسب‌تر است. البته گاهی اوقات یک سریالی مثل «بانوی عمارت» ساخته می‌شود و قدری توقعات مخاطب را نسبت به مابقی کارگردانان بالا...
