| نمایش دام |

[☆^دوستدار_زندگی^☆]

نگاهی به نمایش دام، نوشته «تادئوش روژه ویچ» به کارگردانی اسماعیل موحدی

سرپوش هنری - در نخستین روز از سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، نمایش «دام» به کارگردانی اسماعیل موحدی از اصفهان در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفت. اجرای نمایش دام در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر، تا حدودی موفق می‌شود گستردگی صحنه را در اختیار بگیرد، اما همچنان نفس اجرا در این فراخی صحنه گرفته می‌شود. با وجود این اغلب بازیگران نمایش در هماهنگ کردن قدرت بیان خود با گستردگی سالن اصلی تئاتر شهر، موفق هستند.

تادئوش روژه ویچ، نویسنده معاصر لهستانی، اگر چه در کشور ما...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[☆^دوستدار_زندگی^☆]

نمایشنامه‌های «فهرست»، «شهادت یا یک کم آسایشی که داریم»، «پیرزن کرچ» و «دام» از آن جمله‌اند.



روژه ویچ که به روشنی تصاویر تاریک جنگ را دیده بود، خود را در برابر پرسش «آدرنو» فیلسوف آلمانی یافت که: «پس از آشویتس چگونه می‌توان شعر گفت؟». این نویسنده لهستانی چیزی را جست‌و‌جو نکرد، او در دل رخدادها بود.



نزدیک‌ترین دریافت‌ها را از وضعیت‌های غیر انسانی ناشی از جنگ داشت و آنچه بر کاغذ نوشت، محصول زیستی بود که تجربه نفس به نفس با آبشخور هر موقعیت و هر وضعیتی داشت.



یکی از مسائل و دشواری‌هایی که ترجمه متون نمایشی در دیگر کشورها و اجرا توسط دیگرانی که لزوماً تجربه زیستی موجود در متن را نداشته‌اند، ایجاد اتمسفری است که در انتقال مفاهیم متن به تمامی، توانا باشد.



در چنین شرایطی،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[☆^دوستدار_زندگی^☆]

معنی کردن داشته‌های متن و تبدیل آنها به فرم‌های تک معنایی، جهان نمایش را کوچک می‌کند و خطر دیگری که همراه دارد به علت یک سویه شدن ارتباط مخاطب با اجرا، ممکن است آنچه از سوی صحنه برای مخاطب حکم می‌شود، پس زده شود و در نهایت عنصر اصلی اجرا یعنی ارتباط مخدوش شود.



در خصوص نمایش‌هایی چون «دام» که حاصل ادراکی عمیق از مصائب مختلف بشری است، اگر با عنصری جز ادراک، با مخاطب مواجه شوند، صرفاً به یک بیانیه یک جانبه و نه گفت‌و‌گویی شناور در افسون مفاهیم متن، تبدیل می‌شوند.



تلاش گروه خوب اصفهانی در اجرای نمایشنامه دشوار روژه ویچ، در عناصر اجرا و توانایی بازیگران مشهود است، لیکن اگر این گروه، کمی از تأثیر فرمالیسم عاری از معنا، یا فرمالیسمی که لزوماً قدرت انتقال مفاهیم چند بعدی نمایشنامه را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[☆^دوستدار_زندگی^☆]

در نهایت نمایشنامه روژه ویچ که از کودکی تا بزرگسالی کافکا را در می‌نوردد، در اجرا، ما را با معانی تک بعدی و ادراکی اندک روبه‌رو می‌کند. یکی از دلایل دیگر این مسأله، کاریکاتور شدن اغلب کاراکترهاست. اگر چه نمایشنامه در برخی لحظات سویه‌های گروتسک دارد، اما کاریکاتور شدن کاراکترها، منظور و هدف این نیست. گروتسک موجود در نمایشنامه روژه ویچ، باید پس از شکل‌گیری زیست کاراکترها ادراک شود و نه اینکه قبل از آن قرار بگیرد. ما ممکن است لایه‌ای رویین از گروتسک را در اجرا ببینیم اما در عوض، از زندگی و از ادراک کاراکترها باز می مانیم.



اجرای نمایش «دام» در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر، تا حدودی موفق می‌شود گستردگی صحنه را در اختیار بگیرد، اما همچنان نفس اجرا در این فراخی صحنه گرفته می‌شود. با وجود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.