بزرگان تاریخ اساطیر ایرانی

[ISET1]

اساطیر ایران
ویژگی عمدۀ اساطیر ایران ثنویّت است. این موضوع در تاریخ دوازده‌هزارسالۀ اساطیری ایران به‌خوبی نمایان است.

آفرینش به‌صورت منظم دوازده‌هزارساله، سنتی است متعلق به دورۀ ساسانی و نوشته‌های مربوط به این دوره. در نوشته‌های اوستا این تقسیم‌بندی با چنین صراحت دیده نمی‌شود. ما برای اینکه بتوانیم در چهارچوبی منظم نکته‌های اصلی و شخصیت‌های معتبر اساطیر ایران را بشناسیم و تاریخ اساطیری ایران را تحت نظمی خاص درآوردیم، این طرح را برگزیدیم.

در طی این دوران، ما با اورمزد و اهریمن، ایزدان و دیوان، پیش نمونه‌های گیتی، نخستین زوج انسان، فرمانروایان و قهرمانان اساطیری، اسطورۀ زندگی زردشت و سرانجام با روایت پایان و رستاخیز آشنا می‌شویم.

 

[ISET1]

آفرینش از دیدگاه اساطیر ایرانی آفرینش
بنا بر باورهای ایران باستان در محدودۀ دوازده هزار سال اساطیری انجام می‌گیرد. این دوازده هزار سال به چهار دورۀ سه هزارساله تقسیم می‌شود. در دوران نخستین، عالم، مینوی و دوران بعد مینوی و گیتیی ۱است.

در سه هزار سال اول که جهان مینوی است و هنوز نه مکان هست و نه زمان،و جهان فارغ از ماده حرکت است، از دو «هستی» سخن به میان آید: یکی جهان متعلق به اورمزد که پر از نور، زندگی، دانایی، زیبایی، خوشبویی، شادی و تندرستی است و مجموعه‌ای است از هر آنچه ذهن می‌تواند راجع به دنیای خوبی بیندیشد. دوم جهان بدی متعلق به اهریمن که تاریک است و زشت و مظهر نابودی و بدبویی و بیماری و غم و مجموعه‌ای است از هرچه ذهن می‌تواند راجع به دنیای بدی بیندیشد.



در مورد اصل آن‌ها...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.