روی سایت فانوس های این شهر خوابیده اند| روناهی بازگیر کاربر انجمن یک رمان

[ℛℴℎ]

نام دلنوشته: فانوس‌های این شهر خوابیده اند
نام نویسنده: روناهی بازگیر
تگ: منتخب
ویراستار: ReiHane_FB

مقدمه:
نگاهم را که لابه لای شهر می‌لغزانم جز سیاهی، تنها سیاهی نصیبم می‌شود!
وفاداری سگان شهر افسانه شده است، انسان‌هایش که دیگر کشک!
فانوس‌های کوچه‌های شهر خوابند و کسی دیگر نای ندارد فانوس‌های خاک خورده را روشن کند...
دریغ از یک قاشق چایخوری نور!
همه را جذام ماتم بلعیده است!
دریغ از لبخندی گرم...
دریغ از عشقی صاف...
دریغ از زندگی...
دریغ از زندگی!
راستی گفتم زندگی! خدا بیامرز شده‌ها که دیگر دریغ ندارند!
هی!
خدابیامرزدت زندگی!

 

[NEGIN_R]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...



نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ℛℴℎ]

***
خدابیامرزد انسان را،
موجود خوبی بود!
غذایش را می‌خورد، سرش در آخور خودش بود... .
شکم هر کسی را هم که می‌خواست بدرد قبلش یک ندایی می‌داد!

 

[ℛℴℎ]

***
خدا بیامرزد زمین را!
سیاره بدی نبود
امّا نمی‌دانم چرا حماقت کرد و گفت بگویید آدم‌ها بیایند...

 

[ℛℴℎ]

***
خدا بیامرزد ضحاک را،
لااقل انتهایش پشیمان شد!
این‌جا خون آدم‌ها را که می‌مکند... ،
انتهایش می‌روند کانادا.

 

[ℛℴℎ]

***
خدا بیامرزد عاشقانه‌های باران را،
می‌بارید... .
باران را می‌گویم!
عاشقانه می‌بارید... .
نمی‌دانم چه بر سرش آمد!؟
شاید او هم دید دستان تهی مردمی را که بچه‌هایشان را به حراج می‌‌گذارند تا لااقل سقف نیم پاره‌ی بالای سر بقیه فرو نریزد!
شاید او هم دید خون گریه‌هایی را که مادر پسرکی می‌کرد که پسرک بیمارش را نه برای بیماری‌اش، بلکه برای طاعون فقر به دستان گورستان سپرد.
شاید او هم دید هزار چشمی که به تماشای پسرک بودند و در فکر اینکه زاویه ی عکاسیشان کجا باشد لایک‌هایش بیش‌تر است!
شاید او هم دید که حالا اسیدی می‌بارد... !

 

[ℛℴℎ]

***
خدا بیامرزد کتاب را!
این را پدر پدربزرگم می‌گفت.
ظاهراً چیز خوبی در نسل آن‌ها بوده است... !
ما که ندیده‌ایم، امّا خدا بیامرزدش!

 

[ℛℴℎ]

***
خواستم بگویم خدا بیامرزد مخترع پول را که ما را آتش زد و خودش رفت؛ دیدم نه،
همان خدا این یکی را نیامرزد بهتر است!

 

[ℛℴℎ]

***
خدا بیامرزد دنیای واقعیت را!
بی‌غل و غش!
حالا امّا، دیگر معلوم نیست پشت هزار صورتک پر لبخندی که می‌فرستیم چند شب را اشک ریخته‌ایم... !
حالا گرگ‌ها گوسفند‌ها را که می‌درند، گوسفند‌ها پناهی ندارند چون چوپان‌ها خودشان در آغل‌ها را باز می‌کنند!
همه چیزمان مجازی شده!
لبخندمان،
درد و دلمان،
دوستی‌هایمان،
هی!
زندگی‌هایمان... .

 

[ℛℴℎ]

***
خدا بیامرزد دل پاک را!
این یکی را می‌گذارم همین نیم خط هزار خط معنا باشد... !