فروغ فرخزاد

فروغ فرخزاد عصیان، بندگی. بر لبانم سايه اي از پرسشي مرموز در دلم درديست بي آرام و هستي سوز راز سرگرداني اين روح عاصي را با تو خواهم در ميان بگذاردن امروز گر چه از درگاه خود مي رانيم اما تا من اينجا بنده تو آنجا خدا باشي سرگذشت تيره من سرگذشتي نيست كز سرآغاز و سرانجامش جدا باشي نيمه شب...