آسمون همیشه ابری نیست

آخر راه اومدن با روزگار گره کوریه که بخت منه که تموم اتفاقای بدش شاهد زندگی سخت منه شاید این زخمی که از تو خوردم و از حرارتش زبونه میکشم یا تموم بی کسی هامو همش فقط از دست زمونه میکشم بگو بازم هوامو داری و مثل همه منو تنها نمی ذاری بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری بگو هستی و روی ماهتو...