زندگینامه‌ی شاعران

حکاک مرغزی حَکّاکِ مَرغزی یا حکاک مروزی شاعر ایرانی در نیمه دوم سده چهارم هجری است. شعرهایش بیشتر در قالب هزل بودند و از این رو لقب حکّاک یافت. نمونه شعر نمونه‌ای از هزل او در زیر می‌آید: گر بخواهی که تو را پنبه بفخمند همی من ببایم که یکی فلخم دارم کاری منبع: ویکی پدیا

ترک‌کشی ایلاقی تُرک کِشی ایلاقی یا ترک کَشی ایلاقی یکی از شاعران روزگار سامانی است که منوچهری از او یاد کرده‌است. آگاهی‌ای از زندگانی و چگونگی او در دست نیست. شعر زیر از اوست: امروز اگر مراد تو برناید فردا رسی به دولت آبا بر چندین هزار امید بنی‌آدم طوقی شده به گردن فردا بر منبع: ویکی پدیا

بَشّار مَرغزی شاعر پارسی‌گوی سده چهارم هجری است که قصیده خمریه شیوایی گفته‌است. او نخستین شاعری است که پس از رودکی قصیده خمریه گفته‌است و می‌نماید این اثر او بر خمریات منوچهری اثرگذار بوده‌باشد. قصیده خمریه او در کتاب مونس‌الاحرار محمد بن بدر جاجرمی که در ۷۴۱ (هجری) نوشته‌شده آمده‌است و اینک...

ابومحمد بدیع بن محمد بن محمود بلخی شاعر خراسانی نیمه دوم سده چهارم هجری است. او مدح‌کننده طاهر چغانی (مرگ: ۳۸۱ (هجری)) و هم‌روزگار با دقیقی و مُنجیک تِرمِذی بود. مثنوی پندنامه انوشیروان را از او می‌دانند. شعرهای او در لباب‌الالباب و مجمع‌الفصحا آمده‌است. شعر زیر از اوست: چه پوشی جوشن غفلت که...

ابوالمظفر نصر بن محمد شناخته‌شده به استغنائی نیشابوری شاعر ایرانی همزمان با سامانیان و بوییان است. شعر زیر از اوست: به ماه ماندی اگر نیستیش زلف سیاه به زهره ماندی اگر نیستیش مشکین‌خال رخانش را به یقین گفتمی که خورشیداست اگر نبودی خورشید را کسوف و زوال عوفی در لباب‌الالباب از او یاد...

ابوالمؤید بلخی شاعر و نویسنده ایرانی سدهٔ ۴ ق در بلخ و دوران سامانیان است. اثر اصلی او شاهنامه بزرگ مؤیدی است (به نثر) که شاهنامهٔ بزرگ، شاهنامهٔ مؤیدی و شاهنامهٔ بوالمؤید نیز خوانده می‌شود. تقریباً تمام آثار وی از میان رفته‌است و اطلاع چندانی پیرامون زندگی وی در دست نیست. تاریخ سیستان اثری به...

محمد بن مخلد سگزی زاده سیستان و از نخستین شاعران به زبان فارسی بود. از وی شعری در ستایش یعقوب لیث صفاری به جا مانده‌است: جز تو نزاد حوّا و آدم نکشت شیر نهادی به دل و بر مَنِشت معجز پیغمبر مکی تویی به کنش و به منش و به گُوِشت فخر کند عمار روزی بزرگ کوهدانم من که یعقوب کشت منبع: ویکی...

محمد بن وصیف سگزی (سیستانی) نامه‌نگار (دبیر رسایل) یعقوب لیث صفاری بود. گروهی سرایش نخستین شعر فارسی را از او می‌دانند. بر پایه کتاب تاریخ سیستان، وی نخستین کسی بود که به زبان فارسی، شعر عروضی گفت. نگارنده بخش کهن تاریخ سیستان، آنجا که گفت‌و‌گو از اول شعر فارسی است درباره محمد وصیف سگزی می‌نویسد:

تی. اِس. اِلیوت با نام کامل توماس استرنز الیوت (به انگلیسی: Thomas Stearns Eliot) (زادهٔ ۲۶ سپتامبر ۱۸۸۸ – درگذشتهٔ ۴ ژانویهٔ ۱۹۶۵) شاعر، نمایشنامه‌نویس، منتقد ادبی و ویراستار آمریکایی-بریتانیایی بود. او با آثاری چون «خراب آباد» (۱۹۲۲) که به فارسی به نام های سرزمین هرز، بیابان برهوت و سرزمین بی...

سیلویا پلات (۲۷ اکتبر ۱۹۳۲ – ۱۱ فوریه ۱۹۶۳)، (به انگلیسی: Sylvia Plath) شاعر، رمان‌نویس و نویسندهٔ داستان‌های کوتاه آمریکایی بود. او به خاطر پیشبرد ژانر شعر اعترافی و با دو مجموعه منتشرشده‌اش به نام‌های کلسوس و شعرهای دیگر (۱۹۶۰) و اَریل (۱۹۶۵) و همچنین حباب شیشه (رمانی شبه زندگینامه که اندکی...