سخن بزرگان چارلی چاپلین

[سوگند.مهراد]

وقتی زندگی صد دلیل
برای گریه کردن به شما
نشان میدهد،
شما هزار دلیل برای خندیدن
به آن نشان دهید.

 

[سوگند.مهراد]

اگر شاد بودی آهسته بخند
تا غم ناراحت نشود و
اگر غمگین بودی آرام گریه کن
تا شادی ناامید نشود.

انسان خوبی باش
اما وقتت را برای اثباتش
به دیگران تلف نکن!

 

[سوگند.مهراد]

اشتباهم این بود هرجا رنجیدم خندیدم
فکر کردن درد ندارم زربه را محکم تر زدند


من با خدا کاملا در صلح هستم.
اما با تفکر نوع بشر در تعارضم.

 

[سوگند.مهراد]

هیچ چیز و هیچ کس در این جهان شایستگی
آن را ندارد که دختری حتا ناخن انگشت
پایش را بخاطر آن عریان کند...
دخترم بگذار جسم تو مال کسی باشد که
حاضر است روحش را برای تو عریان کند

 

[سوگند.مهراد]

من اگر پیامبر بودم
رسالتم شادمانی بود
بشارتم آزادی
و معجزه ام خنداندن کودکان
نه از جهنمی میترساندم
و نه به بهشتی وعده میدادم
تنها می آموختم اندیشیدن را
و انسان بودن را.

 

[سوگند.مهراد]

شما هرگز،
یک دزد را به خانه تان دعوت نمی کنید!
پس چرا اجازه می دهید افکاری که شادی
شما را می دزدند در زهنتان.

 

[سوگند.مهراد]

بازیگران به دنبال عدم پزیرش
هستند، اگر به آن دست پیدا
نکنند،خودشان خود را رد می کنند.

 

[سوگند.مهراد]

عادت ندارم
درد دلم را به هر کسی بگویم
پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم
تا همه فکر کنند
نه دردی دارم و نه قلبی...

 

[سوگند.مهراد]

من هیچ تصوری از شخصیت ولگرد
کوچک نداشتم،ولی زمانی که لباس
هایم را پوشیدم،لباس و گریم به
من احساس کسی را داد که او بود.
من شروع به شناختن وی کردم،و وقتی
که روی صحنه رفتم او کاملا متولد شد.

 

[سوگند.مهراد]

من همیشه قدم زدن
زیر باران را دوست
دارم،چرا که هیچ کس
اشک های مرا نمیبیند