بگذارید آدمها
هرچقدر دلشان میخواهند
بچگی کنند.
آنقدر آن چشمهایتان را چپ نکنید
و به زور به آنها بفهمانید که بزرگ شدهاید.
بگذارید
توی خیابان بلند بلند بخندند،
وسط خیابان آبنبات چوپی دست بگیرند،
اصلا دلشان میخواهد
یک کمد عروسک داشته باشند!
شما مسئول یادآوری بزرگ شدن این و آن نیستید.
آدم از یک جایی به بعد خودش میفهمد که بزرگ شده است.
آنجا که میخواهد
تمام این کارها را بکند
اما،
وقتش را ندارد!