هیچگاه به اندازه ی وقتی که عاشق می شویم
آسیب پذیر نخواهیم بود.
و هیچگاه به اندازه ی زمانی که معشوقمان را از دست می دهیم بی دفاع، درمانده و غمگین نخواهیم شد!
ترس و هراس در دوران کودکی هیچ گاه از روان و ضمیر آدمی زدوده نمی گردد. کودکی که به جای مهربانی و نوازش با تنبیهات گوناگون خو گیرد. در دوران بلوغ و بزرگسالی، ترسو، وسواسی، ضد اجتماعی، بدبینی، جانی و دچار عقده ی حقارت می شود.
وقتی میشود دقایق عمرت را با آدمهای خوب بگذرانی، چرا باید لحظه هایت را صرف آدم هایی کنی که یا دل های کوچک شان مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزی های بچه گانه اند ، یا مدام نبودنت، برای خط زدنت تلاش می کنند؟