- ارسالی‌ها
- 3,509
- پسندها
- 32,095
- امتیازها
- 71,673
- مدال‌ها
- 33
- نویسنده موضوع
- #1
مقدمه
بیست سال پیش حتی اغلب متخصصان هم شناخت درستی از اختلال دلهره نداشتند و آن را روان پریشی اضطرابی (Anxiety Neurrosis) می‌نامیدند. برخی عقیده داشتند که این اختلال از کمشکش‌های روانشناختی یا ریشه‌های عمیق و تکانه‌های آشفته‌کننده ناخودآگاه ، که ماهیت جنسی دارند، منشا می‌گیرد. اکنون اختلال دلهره را بیشتر به عنوان مشکلی جسمی با هسته‌ای متابولیک می‌دانیم. حملات دلهره طی یک یا دو دقیقه از زمان وقوع به حداکثر شدت خود می‌رسند و سپس طی 30 دقیقه تا چندین ساعت تخفیف می‌یابند. آن گونه که شایع است، نخستین حمله پای بیمار را به بخش اورژانس می‌کشاند.حملات متعاقب ، چند بار در ماه روی می‌دهند و اغلب به همان اندازه حمله اول شدیدند...
بیست سال پیش حتی اغلب متخصصان هم شناخت درستی از اختلال دلهره نداشتند و آن را روان پریشی اضطرابی (Anxiety Neurrosis) می‌نامیدند. برخی عقیده داشتند که این اختلال از کمشکش‌های روانشناختی یا ریشه‌های عمیق و تکانه‌های آشفته‌کننده ناخودآگاه ، که ماهیت جنسی دارند، منشا می‌گیرد. اکنون اختلال دلهره را بیشتر به عنوان مشکلی جسمی با هسته‌ای متابولیک می‌دانیم. حملات دلهره طی یک یا دو دقیقه از زمان وقوع به حداکثر شدت خود می‌رسند و سپس طی 30 دقیقه تا چندین ساعت تخفیف می‌یابند. آن گونه که شایع است، نخستین حمله پای بیمار را به بخش اورژانس می‌کشاند.حملات متعاقب ، چند بار در ماه روی می‌دهند و اغلب به همان اندازه حمله اول شدیدند...
