سخن بزرگان هیلاری وایتهال پاتنم

[ALBALO]

اخلاق در همه فرهنگ های انسانی حی و حاضر است زیرا در همه فرهنگ ها افرادی هستند که حاضرند به خاطر بقای اجتماع فداکاری کنند
در واقع. آنچه من اخلاق می نامم دقیقا همان اخلاق یا اخلاقیاتی است که نیچه آن را تقبیح می کرد و نوعی ضعف یا حتی نوعی بیماری می شمرد.

 

[ALBALO]

اینکه اصلا احساس نکنم که وظیفه دارم کسی را که رنج دیده است یاری دهم . به این معناست که بویی از اخلاق نبرده ام.
***
اخلاق میزی دارای پایه های زیاد که بسیار تکان می خورد. اما واژگون کردن سخت دشوار است.

 

[ALBALO]

دیویی عنوان می کرد که فلسفه زمانی خود را بازمی یابد که وسیله ای برای مواجهه با مشکلات فیلسوفان نباشد
و به روشی که توسط فیلسوف ها پرورش می یابد برای مواجهه با مشکلات انسان تبدیل شود.
من فکر می کنم که مشکلات فیلسوف ها و مشکلات آدم ها با هم مرتبط هستند
و بخشی از فلسفه متعهد برقرار کردن این ارتباط است.

 

[ALBALO]

شک درباره اینکه قضاوت های هنجاری و به طور خاص قضاوت های اخلاقی می توانند عینی باشند این روزها تقریبا فراگیر شده است
و این مسئله مشخصا با این دیدگاه که تمایزی بنیادین بین واقعیت ها و ارزش ها وجود دارد
دیدگاهی که از دکان فلسفه بیرون آمده است مرتبط است
زیر سؤال بردن این تمایز. از نظر من مسئولیتی است که در آن واحد یکی از بیماری های واقعی جهان و مشکلات فلسفه نظری را حل می کند.

 

[ALBALO]

آنچه در آثار دریدا بدیع است . گونه ای از خوانش است که به کشف تناقض های کشنده بین معنای رسمی یک متن و استعاره های به کار برده شده در متن می انجامد.
به نظر من. این روش خوانش متن ارزش دارد ؛
ولی نه به عنوان روشی برای خواندن هر متنی.
برای من بسیار عجیب است فیلسوفی که مدعی است ساختارشکن است و از لحن حق به جانب اظهار تاسف می کند.
خود به شکلی سرسختانه کلی گویی می کند و حق به جانب است.

 

[ALBALO]

من نمی خواهم که اخلاق را نام نظامی از اصول اخلاقی بدانم
گو اینکه اصول اخلاقی مسلما بخشی از اخلاق است
بلکه اخلاق آنطور که من آن را درمی یابم نظامی از پرواهای به هم پیوسته است.
پرواهایی که از دید من پشتیبان و تکیه گاه یکدیگرند اما در عین حال تا حدودی با هم تنش دارند.

 

[ALBALO]

دو چیز به من کمک می کند ایده های جدید بپرورانم:
نقد خود یعنی نقد هر آنچه که قبلا منتشر کرده ام و خواندن آثار فیلسوف های بزرگ.
در مورد نقد خود. همیشه نسبت به آنچه که در گذشته نوشته ام موردی برای نارضایتی ام وجود دارد
و تشخیص آن نارضایتی و فکر کردن به اینکه چرا از آن ناراضی هستم و چه کاری باید با آن انجام دهم.
معمولا هدف و مقصد کار بعدی من را تعیین می کند ؛
ولی این روش می تواند به چرخیدن دور خود ختم شود
و من همیشه با خواندن آثار کانت یا ارسطو یا ویتگنشتاین یا جان دیویی یا ویلیام جیمز یا هابرماس یا یکی از همکارانم در هاروارد امکان هایی جدید یافته ام.
هر چه من زیرک تر می شوم. کانت و ارسطو و سایرین هم زیرک تر می شوند.

 

[ALBALO]

برای من. فلسفه یک زندگی سلامت است!