عشق برای من به مانند آتَشِ! همون آتشی که سوزانِ و تو رو، وجودت رو، روح و روانت رو میسوزونه اما، اون چیزی رو میسوزونه که بی اهمیته، که بیفایدهست، مثل همون پر پرندهای که دیگه هیچ فایدهای نداره و فقط باید اون رو انداخت. اون ما رو میسوزونه، گناهامون رو، اشتباهامون رو، شخصیت بدمون رو، دروغ، کارهای بد و هرچیز بدی که فکرش رو بکنید، اون تموم وجود مارو آتَش میزنه امّا کاری میکنه که به مانند ققنوسی از وسط اون آتیش که اون پَر بیمصرف وجودمون رو انداختیم داخلش، بیرون بیایم. وجود بد مارو در خودش حل میکنه و سپس مارو تبدیل به ققنوسی میکنه که از وسط اون اومدیم بیرون، همونقدر زیبا، همونقدر پر هیبت، همونقدر عاشق. امّا گاهی اوقات عشق فقط آتیشِ یه آتیش سوزناک که تورو میسوزونه و حتی دیگه...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.