این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده میشود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بيماري با تغییر در منطقه خیلی فرق نمیکند. در حال حاضر از داروی لوودوپا یا L– دوپا جهت درمان و کنترل علائم بیماری استفاده میشود. از آنجا که دوپامین نمیتواند مستقیماً از سد خونی – مغزی عبور کند لذا L– دوپا که پیشساز دوپامین است به صورت جایگزین به فرد تزریق میشود که پس از ورود به مغز توسط آنزیم دوپادکربوکسیلاز به دوپامین تبدیل میشود. البته نقش فیزیوتراپی هم در این زمینه بسیار زیاد است زیرا مانع پیشرفت بیماری و محدودیت عملکرد میشود.