نمیدونم چجوری توصیفش کنم؛ مطمئنم که بدترین حس دنیاست.
بدترین حس اینه که برای اینکه کسی بهت ترحم نکنه بخندی؛ برای اینکه در ظاهر قوی باشی، نگاهت رو سنگی کنی؛ در مقابل مشکلات لبخند بزنی؛ همون لبخند، صداش اونقدر بلنده که کسای دیگه متوجهش نمیشن؛ در واقع، فراصوته. تنها کسی که متوجهش میشه خداست و خودت؛ خودت به این دلیل که میشنوی صدای شکستنت رو و خدا هم که از همه چیز خبر داره.