انسان مساوی است با حاصلِ جمعِ بدبختیهایش !
ممکن است گمان بَری
که عاقبت روزی بدبختی خسته
و بیاثر میشود،
اما آن وقت، خودِ زمان است که
مایه بدبختیات خواهد شد... ! -ویلیام فاکنر-
انگشتم را در هستی فرو میبرم، بوی پوچی میدهد. کجا هستم؟!
این چیزی که آن را جهان میخوانند چیست؟!
چه کسی مرا به این دام انداخته و اکنون مرا وانهاده است؟!
کی هستم؟!
چگونه به جهان آمدهام؟
چرا با من مشورت نشد؟ -سورن کرکگور-
هیچ قلبی صرفا به واسطهی هماهنگی با قلب دیگر وصل نیست
زخم است که قلبها را عمیقاً به هم پیوند میدهد. پیوند درد با درد، شکنندگی با شکنندگی.
تا صدای زجه بلند نشود سکوت معنی ندارد و تا خونی ریخته نشود عفو معنی ندارد و تا از دل ضایعهای بزرگ گذر نکنی رضا و رضایت بیمعنی است.
-هاروکی موراکامی-
تازه میفهمیدم رویا از جایی میآید و واقعیت از جایی دیگر.
رویا مال دیگران است و واقعیت مال خودمان!
رویاها مشترکاند اما موقع رو به رو شدن
با واقعیت تنهای تنهاییم... . -فریبا وفی-