کودک آیا نحوه تفکر کودکان در مورد خودشان اهمیت دارد؟

[Aby_ZM]

نحوه تفکر کودکان در مورد خودشان و توانایی هایشان، در رابطه با خوب و بد بودن رفتارهایشان و تمام خودسنجی هایشان در شکل گیری شخصیت و رشد آنها تاثیرگذار است. در علم روانشناسی به تصور و نگاهی که فرد درباره خود دارد خود پنداره می گویند. این تصور و باور تمام ابعاد وجودی انسان را شامل می شود، از جمله بعد جسمانی، ذهنی، اجتماعی، عاطفی و اخلاقی. در واقع فرد از توانایی ها و محدودیت های خود در هر بعد شخصیتی خود تصوری دارد که در نوع نگاه او به خودش تاثیرگذار است.



آقای کوپر اسمیت (Coopersmith) خویشتن پنداری را عامل مهمی در بروز نوع رفتار می داند و معتقد است افرادی که خود پنداره مثبت دارند، رفتارشان اجتماع پسندتر از کسانی است که خود پنداره آنان منفی است.

 

[Aby_ZM]

در واقع براساس گفته آقای اسمیت نوع تصوری که ما از هر یک از ابعاد وجودی مان داریم، موجب می شود که رفتار خاص و مشخصی داشته باشیم. برای مثال دانش آموزی که تصور منفی از توانایی های ذهنی خود دارد، دچار عقب افتادگی تحصیلی می شود. این مثال در پژوهش های متفاوتی تایید شده است. بسیاری از دانش آموزان معتقد بودند که اصلا قادر به خواندن نیستند. در حالیکه معاینات جسمانی هیچ گونه نقص بینایی، ذهنی یا هر نوع دیگری از نقص را که باعث این ناتوانی شود نیافتند. در طی تحقیق و مشاوره با این دانش آموزان، خویشتن پنداری منفی آنان به عنوان عامل مشترک تایید شد.

برای دانش آموزانی با این تصور منفی از خودشان، خانواده و مدرسه باید با تاکید روی نقاط مثبت در هدایت آنان به خویشتن پنداری مثبت اقدام موثری داشته باشد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.