نقد نقد فیلم Oxygen | یک زن، یک تابوت، ۹۰ دقیقه تا مرگ

  • نویسنده موضوع Kimia Kardan
  • تاریخ شروع
  • پاسخ‌ها 2
  • بازدیدها 131
  • کاربران تگ شده هیچ

Kimia Kardan

کاربر سایت
رو به پیشرفت
تاریخ ثبت‌نام
20/6/21
ارسالی‌ها
244
پسندها
966
امتیازها
5,313
مدال‌ها
7
سطح
7
 
  • نویسنده موضوع
  • #1

نقد فیلم Oxygen | یک زن، یک تابوت، ۹۰ دقیقه تا مرگ​


فیلم Oxygen که به بقای باچنگ و دندانِ یک زن در فضای تنگ یک تابوت می‌پردازد، با وجود همه‌ی لغزش‌هایش، در بین علمی‌تخیلی‌های خوب ۲۰۲۱ جای می‌گیرد.

بر کسی پوشیده نیست که نت‌فلیکس به همان اندازه که یک غولِ سرگرمی بی‌شاخ و دُم است، به همان اندازه هم یک شرکتِ جمع‌آوری اطلاعات است. شاید نت‌فلیکس در اوایل فعالیتش به خاطر استراتژی ضداستودیویی‌اش تحسین می‌شد، اما این روزها مجهز به الگوریتمِ تکامل‌یافته‌ای که انگار از درون دنیای دیستوپیایی آینه‌ی سیاه بیرون آمده است، به‌ یک‌جور برنامه‌سازِ ماشینی تنزل پیدا کرده است. به یک کارگاهِ سری‌دوزی که محصولاتش را براساس مجموعه‌ای از قطعات از‌پیش‌تعیین‌شده که از کلیک کردن مخاطب...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 

Kimia Kardan

کاربر سایت
رو به پیشرفت
تاریخ ثبت‌نام
20/6/21
ارسالی‌ها
244
پسندها
966
امتیازها
5,313
مدال‌ها
7
سطح
7
 
  • نویسنده موضوع
  • #2
مِلانی لورن که احتمالا او را به عنوانِ سینمادار انتقام‌جوی نازی‌کُشِ حرامزاده‌های لعنتیِ تارانتینو به خاطر می‌آورید، نقش زنی به اسم الیزابت را در این نمایش تقریبا تک‌نفره (فقط صدای دو کاراکتر دیگر فیلم را می‌شنویم) ایفا می‌کند. لیز درحالی در یک اتاقکِ اُفقیِ پزشکیِ فوق‌پیشرفته بیدار می‌شود که نه می‌داند چه کسی است و نه می‌داند چگونه کارش به اینجا کشیده شده است. گرچه وضعیت او فعلا پایدار است، اما اتاقکِ او به دلیلِ نامعلومی آسیب دیده است و او را با خطر کمبودِ اکسیژن که با سرعت دلهره‌آوری کاهش پیدا می‌کند مواجه کرده است؛ ۳۰ درصد. ۲۸ درصد. ۱۷ درصد. ۱۲ درصد.
لیز باید به کمکِ «میلو»، هوش مصنوعیِ اتاقک که شوخ‌طبعیِ خشک و بی‌روحش آدم را یاد هال ۹ هزار از یک اُدیسه‌ی فضایی...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 

Kimia Kardan

کاربر سایت
رو به پیشرفت
تاریخ ثبت‌نام
20/6/21
ارسالی‌ها
244
پسندها
966
امتیازها
5,313
مدال‌ها
7
سطح
7
 
  • نویسنده موضوع
  • #3
تاثیرگذاری هیچکدام از اینها اما بدون وجودِ نقش‌آفرینی طاقت‌فرسای مِلانی لورن که کُل بار سنگینِ احساسی فیلم را به دوش می‌کشد، امکان‌پذیر نمی‌بود. او تمام مراحلِ اندوه را از بی‌تابی ناشی از انکار، تا افسردگی ناشی از وحشتی غیرقابل‌هضم، تا استقامت بعد از پذیرفتنِ سرنوشتش و همه‌ی احساساتِ ظریف لابه‌لای آنها را پوشش می‌دهد. گرچه توانایی منتقل کردنِ مخلوطی از سردرگمی، وحشت، خستگی و توهم در فیلمی که دوربین تقریبا در تک‌تکِ دقایقش بین کلوزآپ و اکستریم‌کلوزآپ‌های صورتش رفت و آمد می‌کند آسان نیست، اما با این حال، لورن قادر است چهره‌اش را به تابلوی زنده‌ای از امواج متلاطمِ این احساسات درهم‌پیچیده تبدیل کند. اما با وجود همه‌ی برتری‌های اُکسیژن، این فیلم در حد «جالب‌توجه» باقی می‌ماند و هرگز به...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 
عقب
بالا