غدد هیپوتالاموس

[زهرآگیٖـن]

زیر نهنج یا هیپوتالاموس (به انگلیسی: Hypothalamus)، غده ای است در مغز، که دستگاه عصبی را با کمک غدهٔ هیپوفیز به دستگاه غدد درون‌ریز متصل می‌کند.

هیپوتالاموس در اکثر پستانداران یافت می‌شود و خصوصیات متفاوتی در دو جنس مذکر و مؤنث دارد. هیپوتالاموس مانند بصل النخاع در تنظیم تنفس نقش دارد.

هیپوتالاموس از هسته های مختلفی تشکیل می شود.بخش قدامی یا سوپراکیاسماتیک،بخش میانی یا توبرال، بخش خلفی و بخش خارجی از قسمت های مختلف هیپوتالاموس هستند که هر بخش هسته هایی دارد.قسمت خارجی هسته های پره اپتیک خارجی و هیپوتالاموس خارجی را شامل می شود. هیپوتالاموس خارجی مرکز تنظیم و تحریک گرسنگی است و اختلال در عملکرد آن باعث بی اشتهایی و لاغری می شود.هسته های...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[زهرآگیٖـن]

کارکرد هیپوتالاموس​

هیپوتالاموس در واقع یک دستگاه کنترل‌کننده بدن است. این بخش از مغز با تأثیری که بر هیپوفیز می‌گذارد، فعالیت بسیاری از غده‌های بدن مثل پانکراس (لوزالمعده)، تیروئید و … را کنترل می‌کند. این عمل از طریق ترشح دونوع هورمون به نام‌های آزادکننده و مهارکننده می‌باشد که نوع اول ترشحات هیپوفیز را زیادتر و نوع دوم آن را کمتر می‌کند. علاوه بر آن هیپوتالاموس دمای بدن، گرسنگی، تشنگی و چرخه زمانی بدن را تنظیم می‌کند.

به‌طور کلی هیپوتالاموس مرکز اعمال غریزی است، مانند احساس گرسنگی، سیری، تشنگی، تنظیم دمای بدن، تنظیم فشار خون، رفتارهای هیجانی مثل خشم و ترس و اضطراب و نیز عاطفه. نیز باعث ترشح هورمون رشد -که باعث رشد استخوان می‌گردد- و هورمون تیروتروپ (برانگیزندهٔ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[زهرآگیٖـن]

آسیب هیپوتالاموس​

آسیب هیپو تالاموس مایهٔ به‌هم‌ریختگیِ چندین فعالیت نباتی و برخی فعالیت‌های انگیزشی همانند غریزهٔ جنسی، مبارزه‌طلبی، و احساس گرسنگی می‌گردد. هیپوتالاموس در هیجان‌ها (احساسات) نیز نقش دارد. بخش‌های پهلویی، به گونه‌ای ویژه می‌نماید که با احساس لذت و خشم ربط داشته‌باشد، در حالی که به خشم آنی به بیزاری، احساسات ناخوشایند و گرایش به خندههای بلند و مهارناشدنی ربط داده می‌شود.

هیپوتالاموس بیشتر به ابراز احساسات مربوط می‌شود؛ هنگامی که نشانه‌های فیزیکی احساسات آشکار می‌گردد، خطر احتمالی برآمده ازشان از راه هیپوتالاموس به سیستم لیمبیک و سرانجام به هستهٔ پیش‌مغز منتقل می‌شود که مایهٔ افزایش دلواپسی می‌گردد.