داستان کوتاه برای کرد کودکان نازنین پیرانشهری

[Gone]

نمی دانم برگ ریزان و برف ریزان های آذربایجان را تجربه کرده اید یا نه

...

ساعت 7 صبح، چهره خواب آلود کودکانه، سختی ترک لحاف های پشمی گرم، صبحانه نیم و نصفه خورده یا نخورده و کوله ای از مشق های نوشته شده یا نشده و بعد ترک خانه

گام به گام، هوای سرد، خاطره گرمی خانه را می ربود

سنگ فراش ها را می شمردم

تیرهای چراغ برق

چهار راه ها

و در رویای زمانی که بزرگ خواهم شد می غلتیدم تا یخ زدگی گونه هایم فراموش شود

نصف مسیر مدرسه را که پیش می رفتم، دیگر شمارش سنگ فرش ها و تیر ها و غلتیدن در رویاها توان تحمل سرما را نمی داد ..

و شروع به رویا پردازی در مورد بخاری مدرسه می کردم

و دیدن بچه ها و گرم شدن در کنار بخاری

و نیمه راه نیز، اینچنین با سرما در جنگ بودم

و هر روز اینچنین یک گام...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.