در پاییز، نغمه‌های نوشتن در آسمان معلق‌اند. داستان‌هایی که با هر دم سردی از باد، جان می‌گیرند و دل‌ها را می‌نوازند.
دنباله دار مرگ کلمات
- نویسنده موضوع NASTrr
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 4
- بازدیدها 224
- کاربران تگ شده هیچ
- ارسالی‌ها
- 16
- پسندها
- 68
- امتیازها
- 103
آرع شده زیاااااد:)خب راستش حس خیلی بدیه خیال کن داری یچیزی رو با آب و تاب تعریف میکنی یهویی ب هر دلیلی دیگه ادامه ندی مثلا بفهمی طرفت از اون جمله خوشش نمیاد یا داری اشتباه تلفظش میکنی یجورایی آدم دپ میشه اون لحظه ..خیلی خیلی بده
امضا : Miss.ghazal86
- ارسالی‌ها
- 647
- پسندها
- 26,547
- امتیازها
- 44,673
- مدال‌ها
- 20
بازی میکنی؛ می‌خندی، گریه میکنی، فریاد می‌کشی، می‌میری... اما هیچکدوم روی کاغذ نمیرن، چون مغزت یاری نمی‌کنه.
درست مثل وقتی که بغض خفه‌ت کرده و اشک تا لبه‌ی چشم‌هات اومده اما مغزت یاری نمیده.
می‌نویسی، کلمه به کلمه، جمله به جمله اما هیچکدوم به هم ربطی ندارن... هیچ کلمه‌ای ادامه‌ی کلمه‌ی قبل نیست، هیچ جمله‌ای ادامه‌ی جمله‌ی قبل نیست و بعد سرنوشتشون میشه کاغذ خط‌خطی یا پاره‌پاره...می‌نویسی، یه جمله رو مثل سرنخ می‌گیری و باهاش میری اما می‌رسی به یه کلاف سردرگم. مغزت قفل می‌کنه، دستات از حرکت می‌ایسته، خیره میشی به یه نقطه؛ وقتی به خودت میای که چند ساعت گذشته و حتی یادت نمیاد به چی داشتی فکر می‌کردی.
کات میدی به کارت و پا میشی میری پی بقیه‌ی کارهات و تموم؛ من بهش میگم...
درست مثل وقتی که بغض خفه‌ت کرده و اشک تا لبه‌ی چشم‌هات اومده اما مغزت یاری نمیده.
می‌نویسی، کلمه به کلمه، جمله به جمله اما هیچکدوم به هم ربطی ندارن... هیچ کلمه‌ای ادامه‌ی کلمه‌ی قبل نیست، هیچ جمله‌ای ادامه‌ی جمله‌ی قبل نیست و بعد سرنوشتشون میشه کاغذ خط‌خطی یا پاره‌پاره...می‌نویسی، یه جمله رو مثل سرنخ می‌گیری و باهاش میری اما می‌رسی به یه کلاف سردرگم. مغزت قفل می‌کنه، دستات از حرکت می‌ایسته، خیره میشی به یه نقطه؛ وقتی به خودت میای که چند ساعت گذشته و حتی یادت نمیاد به چی داشتی فکر می‌کردی.
کات میدی به کارت و پا میشی میری پی بقیه‌ی کارهات و تموم؛ من بهش میگم...
امضا : لآجِوَرْد
موضوعات مشابه
