آموزشی‌ شعرکده سبک عراقی

[Mobina.yahyazade]

یکی از سبک های مهم ادبیات فارسی، سبک عراقی است که از اواخرسده ای ششم هجری تا سده ای نهم هجری طول کشید و اغلب در عراق عجم یعنی اصفهان و دیگر نواحی مرکزی ایران و فارس و کرمان رواج داشت و به همین سبب این سبک در دوران اخیر سبک عراقی نام گرفت.
سبک عراقی به سبکی از شعر فارسی گفته می شود که از اواخر قرن ششم تا قرن نهم هجری رواج و ادامه داشته است. نام این سبک از عراق عجم گرفته شده است، اما رواج این سبک محدود به سرزمین عراق عجم نبود و در نواحی دیگر نیز رواج داشت.
از مهم ترین شاعران این دوره می توان به ابوالفرج رونی، سید حسن غزنوی، عطار، مولوی، سعدی، خواجوی کرمانی، جامی و حافظ اشاره کرد. از سده ای ششم هجری به بعد بر اثر تحولات درونی و بیرونی جامعه...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mobina.yahyazade]

از نظر فکری؛ اگرشعری عاشقانه باشد دیگر مقام معشوق پست نیست بلکه چنان والا است که قابل اشتباه با معبود است و اگر عرفانی باشد، عرفانی است که دیگر از شرع و پند و اندرز و اخلاق ( که در قرن ششم مرسوم بود) دور شده است و حتا مسائلی به آن افزوده شده که در عبارت مشایخ قدیم سابقه نداشته است. مسائل مهم عرفانی مطرح در شعر این دوره عبارت است از: وحدت وجود، تفوق عشق بر عقل، استناد به حدیث قدسی کنت کنزاً، تجلی و ظهور، ستایش ش*ر..اب و بی خودی و خردی.
اما، در کنار همه ای این ها حمله به زاهد و صوفی هم مرسوم بوده است.
بدین ترتیب ادبیات این دوره بر خلاف ادبیات سبک خراسانی ادبیاتی است درونگرا، عشق گرا، محزون و غیر رئالیستی که بیش از آن که به آفاق نظر داشته باشد به انفس نظر دارد.
از نظر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mobina.yahyazade]

خصوصیات و ویژگی های سبک عراقی​

باید توجه داشت که هردوره ای از ادوار مختلف سبک شعری شعرای ادب فارسی، دارای ویژگی ها و خصوصیات متمایزی از دیگر دوره هاست و با کمک همین ویژگی ها می توان هر دوره را از سایر دوران باز شناخت. سبک عراقی نیز دارای ویژگی های منحصر به خود است که آشنایی با آنها مارا به شناخت بهتر این سبک رهنمود می شود.
اساس سبک عراقی همان سبک خراسانی ست با این تفاوت که درآن واژه های عربی فراوان ترشده و نیز به دلیل جا به جایی مراکز قدرت و گسترش علوم در حوزه های آموزش علمی و فرهنگی شهرهای مختلف ایران، واژه های علمی و حکمی و فلسفی و دینی و نجومی و پزشکی در آثار شاعران...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mobina.yahyazade]

الف: تازگی زبان شعری سبک عراقی​

زبان شعری شاعران این دوره، نسبت به دوره های پیشین بسیار جدیدتر است. کهنگی های لفظی و چندگانگی های الفاظ به مراتب کمتر شده است و از کاربرد های نحوی کهن که در دوره ای رشد و تکوین و بخصوص دوره ای سامانی و قرن پنجم فراوان بود کاسته شده و در مجموع زبان شکل تازه تری یافته است. بقایایی از این کهنگی ها را البته در شعر شاعران می توان یافت. مثلاً در شعر حافظ:
گفتم غمی تو دارم گفتا غمت سرآید/ گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید (دیوان: ص106)
دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی/ کز عکس روی او شب هجران سرآمدی ( دیوان: ص 249)...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mobina.yahyazade]

محتوای قصیده در شعر شاعران سبک عراقی​

قصیده تا قرن ششم یکی از مهم ترین قالب های شعری فارسی به شمار می آمد و قالبی مناسب بود برای مدیحه و زهد و عرفان و شکایات و حبسیات و مراثی و هزل و هجو. البته انواع این مضامین در این دوران نیز در قالب قصیده سروده می شده اما در این قرن نسبت قصاید در دیوان ها به نسبت غزل ها به مراتب کمتر است آنچنان که این دوره را به هیچ عنوان نمی توان دوران رواج قصیده سرایی دانست. ​

قصاید این دوره از نظر شکل، تحولی خاص نیافته و سعدی شاعرِ عارف مسلک قرن هفتم-که تعدادی قصیده ای زیبا از خود به جای...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mobina.yahyazade]

عرفان یکی از مهم ترین موضوعات شعری سبک عراقی​

دوره ای مغول، دوره ای رواج عرفان است. واضع است که در این عصر، عرفان و تربیت و اخلاق یکی از مهم ترین موضوعات شعری بوده است. پیش از این دوره دو شاعر بزرگ فارسی- سنایی و عطار- این موضوع را به کمال نسبی رسانده بودند. کاری که با سنایی آغاز شده بود، در عصر مغول ادامه یافت. اکثر این شاعران- مستقیم یا غیر مستقیم- به نوعی زیر نفوذ سنایی بودند، زیرا شیوه ای مخزن الاسرار نظامی- که خود از حدیقه تاثیر پذیرفته است- مد نظر آنان بود. مهم ترین منظومه ای عرفانی فارسی، مثنوی مولوی است که با توجه به حدیقه و آثار عطار سروده شده و جنبه های ابداع و ابتکار در آن آنقدر قوی است...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.