هرگز دوست ندارم اون صبح طلوع کنه که بخوام به اینکه قراره چیزی بخورم فکر کنم یا حتی امیدوارم بیدار هم نشم:^
چقدر بیرحمید یعنی چی رفته به درک ناموساً:^
فکر کنم هیچ وقت خوندلِ اون صبحونه رو یادم نمیره.
صبحونهای که فقط برای فرو بردن بغض و خودداری اینکه بگم من حالم خوبه خورده میشه.
همچین صبحونهای رو برای هیچ کس آرزو نمیکنم.