تک سلولی‌ها جلبک های تک سلولی

[Abel°2]

جلبک‌های تک سلولی اتوتروف‌های گیاهی و حاوی کلروفیل و شامل گروه‌هایی هستند که دارای هر دو گونه چند سلولی و تک سلولی هستند:

 

[Abel°2]

جلبک‌های Euglenophyta: تاژک دار، غالباً تک سلولی و ساکن آب‌های شیرین هستند. بر خلاف بیشتر جلبک‌ها، آن‌ها دیواره سلولی ندارند و می‌توانند میکسوتروفیک باشند (هم اتوتروفیک و هم هتروتروف).

 

[Abel°2]

«سبزتباران» یا «کلروفیتا» (Chlorophyta): کلروفیتا شامل جلبک‌های سبز هستند که اکثرا در آب‌های شیرین زندگی می‌‌کنند برخی نیز خشکی‌زی هستند. کلروفیتا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا بیشترین ارتباط را با تکامل گیاهان زمین دارد. مانند گیاهان خشکی‌زی (بریوفیت‌ها و تراکئوفیت‌ها)، حاوی کلروفیل a و کلروفیل b هستند و مواد غذایی را به شکل نشاسته در پلاستیدهای خود ذخیره می کنند. بیشتر گونه‌های آن آزادزی هستند اما برخی گونه‌ها نیز زندگی همزیستی با دیگر جلبک‌ها یا پروتوزوآ دارند.

 

[Abel°2]

«دیاتومه‌ها» یا «دیاتوم‌ها» (Diatoms): جلبک‌های تک سلولی که دیواره‌های سلولی از جنس سیلیس دارند. آن‌ها فراوان‌ترین نوع جلبک در اقیانوس‌ها هستند، اگرچه در آب شیرین نیز یافت می‌شوند اما حدود 40 درصد از تولید دریایی اولیه جهان را تشکیل می‌دهند و حدود 25 درصد از اکسیژن جو را تولید می‌کنند. دیاتوم‌ها بسیار متنوع هستند و حدود ده هزار گونه دارند.

 

[Abel°2]

«چرخان‌تاژک‌داران» یا «داینوفلاژله‌ها» (Dinoflagellates): جلبک‌های تک سلولی تاژک‌دار و اغلب دریازی هستند. تاژک در برخی از آن‌ها با سلولز پوشیده شده است. از نظر مورفولوژی شبیه به آمیب‌ها هستند. چرخان‌تاژک‌داران پلانکتونی‌اند و در آن‌ها کپسول سلولزی دو قسمتی دارند که شیاری در آن، در برگیرنده دو تاژک است. یکی از تاژک‌ها رو به عقب و دیگری تقریباً به صورت افقی قرار دارد.
تولید مثل داینوفلاژله‌ها تا حدودی شبیه تقسیم دوتایی تاژک‌داران و در امتداد یک صفحه مورب است. این نوع تقسیم حتی در کیست نیز اتفاق می‌افتد و می‌تواند چندتایی باشد. افراد حاصل از تقسیمات متوالی دوتایی گاهی به‌طور موقت مانند یک زنجیره به هم چسبیده می‌مانند. شواهد کافی از ممزوج شدن گامت‌ها یا یاخته‌های جنسی وجود ندارد. برخی از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.