- ارسالی‌ها
- 2,227
- پسندها
- 16,621
- امتیازها
- 44,373
- مدال‌ها
- 18
- نویسنده موضوع
- #1
«شعر حقیقی را باید برای دنیا گفت و برای دنیا به یادگار گذاشت. هر شعری که شما را تکان ندهد، به آن گوش ندهید. هر شعری که شما را نخنداند و یا به گریه نیندازد، آن را دور بیندازید.
هر نظمی که به شما یک یا چند چیز خوب تقدیم ننماید، بدان اعتنا ننمایید. تا شما را یک هیجان و حسی حرکت ندهد، بیهوده شعر نگویید.
اول فکر کنید که چه چیزی سایق شعر گفتن شماست، آیا کسی را دوست دارید، کسی را دشمن دارید، مظلومید، فقیرید، شجاعید و می‌خواهید تسجیع کنید، گله دارید، امتنان دارید، چیز تازه یا سرگذشت قشنگی به خاطر دارید، نکتۀ حکیمانه و فلسفۀ خوش و دقیقی در نظر گرفته‌اید؟
چه چیزی است که شما را و طبع شما را می‌خواهد به خود مشغول کرده به لباس یک بیت یا چند شعر، خودش را به مردم نشان دهد؟
هر چیزی که هست همان را با...
هر نظمی که به شما یک یا چند چیز خوب تقدیم ننماید، بدان اعتنا ننمایید. تا شما را یک هیجان و حسی حرکت ندهد، بیهوده شعر نگویید.
اول فکر کنید که چه چیزی سایق شعر گفتن شماست، آیا کسی را دوست دارید، کسی را دشمن دارید، مظلومید، فقیرید، شجاعید و می‌خواهید تسجیع کنید، گله دارید، امتنان دارید، چیز تازه یا سرگذشت قشنگی به خاطر دارید، نکتۀ حکیمانه و فلسفۀ خوش و دقیقی در نظر گرفته‌اید؟
چه چیزی است که شما را و طبع شما را می‌خواهد به خود مشغول کرده به لباس یک بیت یا چند شعر، خودش را به مردم نشان دهد؟
هر چیزی که هست همان را با...
