- نویسنده موضوع
- #1
زن ومرد در فرهنگ زرتشتی و ایران باستان، با یکدیگر تفاوتی ندارند و نسبت به توانمندی جسمی خود می توانند همه کارهای زندگی را انجام دهند.
آنان از دیرباز تاکنون درکارهای فردی، امور خانه داری، کارهای کشاورزی و دامپروری، اداری و علمی همه یکسان کار کرده اند. برای نیایش کردن نیز زن و مرد در سرودن اوستا هردو در کنار یکدیگر بوده اند، زنان پس از گذر از سن ویژهای به آتشبانی و پرستاری از آتش درآتشکده ها نیز همکاری داشته اند. «موبد» کسی بوده که ویژگی های اخلاقی و رفتاری درست و نمادین داشته و دربرپایی آیین های دینی برای همبودگاه (اجتماع) فداکاری می کرده است.
او لباس سپید را به نشان پاکی می پوشیده و آیین های سدره پوشی، گواه گیری (عقد) مراسم درگذشتگان، گاهنبارها و جشن های ملی و دینی را اجرامی کرده است،...
آنان از دیرباز تاکنون درکارهای فردی، امور خانه داری، کارهای کشاورزی و دامپروری، اداری و علمی همه یکسان کار کرده اند. برای نیایش کردن نیز زن و مرد در سرودن اوستا هردو در کنار یکدیگر بوده اند، زنان پس از گذر از سن ویژهای به آتشبانی و پرستاری از آتش درآتشکده ها نیز همکاری داشته اند. «موبد» کسی بوده که ویژگی های اخلاقی و رفتاری درست و نمادین داشته و دربرپایی آیین های دینی برای همبودگاه (اجتماع) فداکاری می کرده است.
او لباس سپید را به نشان پاکی می پوشیده و آیین های سدره پوشی، گواه گیری (عقد) مراسم درگذشتگان، گاهنبارها و جشن های ملی و دینی را اجرامی کرده است،...
