- ارسالی‌ها
- 3,499
- پسندها
- 27,921
- امتیازها
- 58,173
- مدال‌ها
- 27
- سن
- 24
- نویسنده موضوع
- #11
ما هیچ وقت بزرگ نشدیم. فقط بچگیمان را از دست دادیم !بچه که بودیم همه چشمان خیس ما را می‌دیدند و حالا که بزرگ شده‌ایم، هیچ‌کس نمی‌بیند. نه اینکه اشک نریزیم، بچه که بودیم نمی‌ترسیدیم از اینکه در جمع اشک بریزیم. حالا در خلوت خودمان و پنهانی اشک می‌ریزیم.
در آن دوران آرزوهای بزرگ بزرگمان چیزیهای کوچکی بود که می‌توانستیم به آنها زود دست پیدا کنیم اما در بزرگسالی کوچک‌ترین آرزوهایمان آنقدر بزرگ است که برای به دست آوردنش باید سالها تلاش کنیم.
در دوران کودکی دلمان به سادگی نمی‌شکست. بزرگ شده‌ایم و دلمان خیلی زود از اطرافیانمان می‌شکند. در بچگی دلخوری‌ها زود فراموش می‌شد، قهرها فقط یک ساعت طول می‌کشید. حالا حتی دلخوری‌های کوچک گاه به کینه تبدیل می‌شود. قهرها سال‌های سال طول می‌کشد و گاهی تا آخر...
در آن دوران آرزوهای بزرگ بزرگمان چیزیهای کوچکی بود که می‌توانستیم به آنها زود دست پیدا کنیم اما در بزرگسالی کوچک‌ترین آرزوهایمان آنقدر بزرگ است که برای به دست آوردنش باید سالها تلاش کنیم.
در دوران کودکی دلمان به سادگی نمی‌شکست. بزرگ شده‌ایم و دلمان خیلی زود از اطرافیانمان می‌شکند. در بچگی دلخوری‌ها زود فراموش می‌شد، قهرها فقط یک ساعت طول می‌کشید. حالا حتی دلخوری‌های کوچک گاه به کینه تبدیل می‌شود. قهرها سال‌های سال طول می‌کشد و گاهی تا آخر...