یکی از برترین سمبل های #ایران_باستان#سیمرغ بوده که نام یک پرنده اسطوره ای در ایران باستان است. این موجود بی نظیر، غول پیکر، بالدار و مونث معمولا به داشتن یک بدن پوشیده از پولک همراه با سر سگ، پنجه شیر و بال طاووس توصیف می شود. همچنین گاهی اوقات با چهره یک انسان تصویر می شود. #سیمرغ یک موجود خیراندیش با قدرت محافظتی و شفا بود. اعتقاد بر این بوده که آب و زمین را تمیز می کند و باروری را به ارمغان می آورد. این موجود همچنین به عنوان رسول یا واسطه بین آسمان و زمین و نماد اتحاد آن ها دیده می شود. #سیمرغ اغلب در ادبیات کلاسیک و مدرن...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
پیشینه حضور این مرغ اساطیری در فرهنگ ایرانی به دوران باستان می‌رسد. آنچه از #اوستا و آثار پهلوی بر می‌آید، می‌توان دریافت که #سیمرغ، مرغی است فراخ‌بال که بر درختی درمان‌بخش به نام «ویسپوبیش» یا «هرویسپ تخمک» که در بردارندهٔ تخمهٔ همهٔ گیاهان است، آشیان دارد. در اوستا اشاره شده که این درخت در در دریای «و روکاشا» یا «فراخکرت» قرار دارد. کلمهٔ #سیمرغ در اوستا به صورت «مرغ وسئن» آمده که جزء نخستین آن به معنای «مرغ» است و جزء دوم آن با اندکی دگرگونی در پهلوی به صورت «سین» و در فارسی دری «سی» خوانده شده‌است و به هیچ وجه نمایندهٔ عدد ۳۰ نیست؛ بلکه استعاره‌ای است از تعداد مشخص پرندگان دانا (از حوادث غیب) و گاهی معنای آن همان نام...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
