زندگینامه بیوگرافی مرلین مونرو

[Roshanak_QW]

مونرو ستارهٔ ۳ فیلم شد که همهٔ آن‌ها در ۱۹۵۳ منتشر شدند و وی تبدیل به نماد اصلی جذابیت و یکی از پول‌سازترین ستاره‌های هالیوود شد.[۱۱۸][۱۱۹] فیلم نخست یک فیلم تکنی‌کالر و نوآر به نام نیاگارا (۱۹۵۳) بود، که در آن وی نقش یک شهرآشوب که در حال دسیسه‌چینی برای قتل شوهرش (با بازی جوزف کاتن) است را ایفا می‌کند.[۱۲۰] در آن هنگام، مونرو و هنرمند آرایشگری‌اش آلن «وایتی» اسنایدر آرایش «علامت تجاری» او را توسعه دادند: ابروهای کمانی تیره، پوست رنگ‌پریده، لب‌های سرخ «درخشان» و یک خال زیبایی.[۱۲۱] بنا بر اظهار سارا چرچول، نیاگارا یکی از آشکارترین فیلم‌های نامناسب از حرفهٔ مونرو بود.[۱۰۷] در برخی صحنه‌ها، بدن مونرو تنها با یک ملافه یا یک حوله پوشانده شده بود، که تماشاگران آن هنگام آن را تکان‌دهنده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

–۱۹۵۵: کشمکش‌ها با فاکس قرن بیستم و ازدواج با جو دی‌ماجیو
ویرایش
مونرو به یکی از بزرگ‌ترین ستارگان فاکس قرن بیستم تبدیل شده بود، اما قرارداد وی از ۱۹۵۰ تغییر نکرده بود، به طوری که دستمزد خیلی کم‌تری از ستارگان دیگر هم‌سنش داشت و نمی‌توانست پروژه‌هایش را انتخاب کند.[۱۳۸] تلاش‌های وی برای حضور در فیلم‌هایی که روی او به عنوان یک پین‌آپ تمرکز نکنند، بی‌نتیجه ماندند چون داریل اف. زانوک، سرپرست اجرایی استودیو، سر راهش سبز شد که از وی خیلی بیزاری فردی داشت و فکر نمی‌کرد وی با ایفای انواع دیگر نقش‌ها، همانقدر برای استودیو سودآور باشد.[۱۳۹] تحت فشار صاحب استودیو، اسپایروس اسکوراس، زانوک همچنین تصمیم گرفته بود که فاکس بایستی تنها روی سرگرمی تمرکز کند تا بیشترین سود ممکن را به دست آورد و تولید هر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

در سپتامبر ۱۹۵۴، مونرو فیلم‌برداری برای کمدی خارش هفت‌ساله اثر بیلی وایلدر را آغاز کرد، او در مقابل تام ایول به عنوان یک زن که سوژهٔ فانتزی‌های همسایهٔ متأهلش می‌شود بازی کرد. اگرچه این فیلم در هالیوود فیلم‌برداری شده‌است، استودیو تصمیم گرفت که با فیلم‌برداری صحنه‌ای که در آن مونرو روی یک زیرگذر میله‌ای ایستاده‌است و هوا دامن لباس سفیدش را در خیابان لکسینگتون در منهتن بالا می‌زند، تبلیغاتی پیشرفته را ایجاد کند.[۱۶۷] این فیلم‌برداری چندین ساعت طول کشید و نزدیک به ۲٬۰۰۰ تماشاگر را جذب کرد.[۱۶۷] «صحنه زیرگذر میله‌ای» به یکی از سرشناس‌ترین صحنه‌های مونرو تبدیل شد، و خارش هفت‌ساله پس از انتشارش در ژوئن ۱۹۵۵ به یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های تجاری سال تبدیل شد.[۱۶۸]

این شیرین‌کاری تبلیغاتی مونرو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

پس از تأسیس مریلین مونرو پروداکشنز، مونرو به منهتن نقل مکان کرد و سال ۱۹۵۵ را صرف یادگیری بازیگری کرد؛ این نقل مکان می‌تواند برای رهایی از دست نقش‌های بلوند احمق باشد.[۱۷۷] او با کونستانس کولیر در کلاس‌ها شرکت کرد و در کارگاه‌های بازیگری متد در اکتورز استودیو که توسط لی استراسبرگ اداره می‌شد شرکت کرد.[۱۷۸] او به دلیل خجالتی بودنش به استراسبرگ و زنش پائولا نزدیک شد، در خانهٔ خانوادهٔ استراسبرگ به او درس خصوصی داده شد، و به زودی عضوی از خانواده شد.[۱۷۹] او پائولا را جایگزین مربی بازیگری قدیمی خود، ناتاشا لایتس کرد؛ خانوادهٔ استراسبرگ تا پایان حرفهٔ مونرو، نقش مهمی ایفا کردند.[۱۸۰] مونرو همچنین تحت روان‌کاوی قرار گرفت، زیرا استراسبرگ معتقد بود که یک بازیگر باید با آسیب‌های عاطفی‌اش مبارزه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

مونرو ۱۹۵۶ را با اعلام پیروزی خود بر فاکس قرن بیستم، آغاز کرد.[۱۸۷] او نام قانونی خود را به مریلین مونرو تغییر داد.[۱۸۸] مطبوعات دربارهٔ تصمیم او برای مبارزه با استودیو، مثبت نوشتند؛ تایم او را یک «تاجر ناقلا» توصیف کرد[۱۸۹] و لوک پیش‌بینی کرد که این پیروزی، «نمونه‌ای از فرد در برابر گروه برای سال‌های آینده» خواهد بود.[۱۸۷] در مقابل، رابطهٔ مونرو با میلر، باعث برخی نظرات منفی شد، همچون والتر وینچل که اظهار داشت: «شناخته‌شده‌ترین ستارهٔ سینمایی بلوند آمریکا، اکنون عزیز روشنفکران چپ شده‌است.»[۱۹۰]

در مارس، مونرو فیلم‌برداری درام ایستگاه اتوبوس را آغاز کرد، که نخستین فیلم او تحت قرارداد تازه‌اش بود.[۱۹۱] او نقش شِری را ایفا کرد، یک خوانندهٔ نوشیدنی‌فروشی که رؤیاهای ستارگی‌اش توسط یک کابوی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

مونرو همچنین هنگام تولید مشکلات دیگری را تجربه کرد. وابستگی او به داروها تشدید شد و به گفتهٔ اسپاتو، او یک سقط خودبه‌خودی داشت.[۲۰۷] او و گرین همچنین دربارهٔ این‌که مریلین مونرو پروداکشنز چگونه بایستی اداره شود گفتگو کردند.[۲۰۷] با وجود سختی‌ها، فیلم‌برداری مطابق برنامه در پایان ۱۹۵۶ تمام شد.[۲۰۸] شاهزاده و شوگرل با نقدهای متفاوتی در ژوئن ۱۹۵۷ منتشر شد و ثابت شد که در میان تماشاگران آمریکایی محبوبیتی ندارد.[۲۰۹] فیلم در اروپا بهتر مورد استقبال قرار گرفت، جایی که او جایزهٔ ایتالیایی دیوید دی دوناتلو و جایزهٔ فرانسوی ستارهٔ بلورین را دریافت کرد و برای یک بفتا نامزد شد.[۲۱۰]

پس از بازگشت از انگلستان، مونرو یک وقفهٔ ۱۸ ماهه را برای تمرکز روی زندگی خانوادگی ایجاد کرد. او و میلر زمان‌شان را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

پس از بعضی‌ها داغشو دوست دارن، مونرو تا اواخر ۱۹۵۹، زمانی که در کمدی موزیکال بیا عشق بورزیم بازی کرد، فاصلهٔ دیگری در میان حرفه‌اش ایجاد کرد.[۲۳۰] او جرج کیوکر را برای کارگردانی و میلر را برای بازنویسی بخشی از فیلم‌نامه، برگزید، که او آنان را ناتوان می‌دانست. او این بخش را تنها برای این پذیرفت که از قراردادش با فاکس، عقب مانده بود.[۲۳۱] تولید این فیلم به دلیل غیبت‌های مکرر وی در صحنهٔ فیلم‌برداری، به تأخیر افتاد.[۲۳۰] در زمان فیلم‌برداری، مونرو با هم‌بازی خود ایو مونتان روابطی خارج از ازدواج داشت که به طور گسترده توسط مطبوعات گزارش شد و در کمپین تبلیغاتی فیلم، مورد استفاده قرار گرفت.[۲۳۲]

بیا عشق بورزیم، پس از انتشار در سپتامبر ۱۹۶۰، ناموفق بود.[۲۳۳] کرادر، ظاهر مونرو در فیلم را «بسیار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

مونرو از این‌که میلر نقشش را تا حدودی بر پایهٔ زندگی‌اش ساخت خوشش نمی‌آمد و آن را از نقش‌های مردانه پست‌تر می‌دانست. او همچنین با عادت میلر به بازنویسی صحنه‌ها در شب پیش از فیلم‌برداری دست‌وپنجه نرم می‌کرد.[۲۳۹] همچنین سلامتی او رو به فروپاشی بود: او از داشتن سنگ کیسه صفرا رنج می‌برد و اعتیادش به مواد مخدر آنقدر شدید بود که گریم او معمولاً باید هنگامی که هنوز خواب بود انجام می‌شد که این کار برای این بود که مونرو تحت تأثیر باربیتورات‌ها قرار داشت.[۲۴۰] در اوت، فیلم‌برداری متوقف شد برای این‌که مونرو یک هفته در یک بیمارستان بماند تا از او سم‌زدایی دارو کنند.[۲۴۰] با وجود مشکلات مونرو، هیوستون گفت که هنگامی که مونرو بازیگری می‌کرد، بازیگری او «تظاهر به یک احساس نبود. چیز واقعی بود. او بایستی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

مونرو در بهار ۱۹۶۲ به انظار عمومی بازگشت. او یک جایزهٔ «برگزیدهٔ سینمای جهان» از انجمن یک رمان گلوب دریافت کرد و فیلم‌برداری یک فیلم را برای فاکس آغاز کرد، چیزی برای بخشیدن، یک بازسازی از همسر موردعلاقه من (۱۹۴۰).[۲۵۴] قرار بود که این فیلم با تولید مشترک مریلین مونرو پروداکشنز ساخته شود، توسط جرج کیوکر کارگردانی شود و دین مارتین و سید شریس با مونرو همبازی شوند.[۲۵۵] چند روز پیش از آغاز فیلم‌برداری، مونرو سینوزیت گرفت. با وجود توصیه‌های پزشکی برای به‌عقب‌اندازی تولید فیلم، فاکس تولید فیلم را طبق موعد مقرر در اواخر آوریل آغاز کرد.[۲۵۶]

مونرو خیلی حال بدی داشت تا در بیشتر شش هفتهٔ آینده کار کند، اما با وجود تأیید چند پزشک، استودیو او را تحت فشار قرار داد و علناً ادعا کرد که مونرو جعل کرده‌است.[۲۵۶]...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

فیلم‌شناسی


مونرو در بعضی‌ها داغشو دوست دارن (۱۹۵۹)
سال‌های خطرناک (۱۹۴۷)
اسکودا هو! اسکودا هی! (۱۹۴۸)
دختران گروه کر (۱۹۴۸)
عاشق‌پیشه (۱۹۴۹)
بلیط توماهاوک (۱۹۵۰)
جنگل آسفالت (۱۹۵۰)
همه‌چیز دربارهٔ ایو (۱۹۵۰)
توپ آتشفام (۱۹۵۰)
رایت کراس (۱۹۵۱)
داستان شهر مادری (۱۹۵۱)
به همان جوانی که حس می‌کنی (۱۹۵۱)
آشیانهٔ عشق (۱۹۵۱)
بیا قانونی‌اش کنیم (۱۹۵۱)
برخورد در شب (۱۹۵۲)
ما متأهل نیستیم! (۱۹۵۲)
زحمت در زدن به خودت نده (۱۹۵۲)
میمون‌بازی (۱۹۵۲)
خانه پر او. هنری (۱۹۵۲)
نیاگارا (۱۹۵۳)
آقایان موطلایی‌ها را ترجیح می‌دهند (۱۹۵۳)
چگونه می‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد (۱۹۵۳)
رود بی‌بازگشت (۱۹۵۴)
هیچ شغلی مثل نمایش نیست (۱۹۵۴)
خارش هفت‌ساله (۱۹۵۵)
ایستگاه اتوبوس (۱۹۵۶)
شاهزاده و شوگرل (۱۹۵۷)
بعضی‌ها...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.