شعرکده کتاب ضد فاضل نظری

[کوئوکا]

*توی این تاپیک فقط اشعار استاد فاضل نظری از کتابشون به نام ضد گذاشته می‌شود

 

[کوئوکا]

✧ برف ✧

غمخوار من به خانهٔ غم ها خوش آمدی
با من به جمع مردم تنها خوش آمدی

بین جماعتی که مرا سنگ میزنند
میبینمت برای تماشا خوش آمدی

راه نجاتم از شب گیسوی دوست نیست
ای دل به آخرین شب دنیا خوش آمدی

پایان ماجرای دل و عشق روشن است
ای قایق شکسته ب دریا خوش آمدی

ای عشق !ای عزیز ترین میهمان عمر
دیر آمدی به دیدنم اما خوش امدی​

 

[کوئوکا]

✧ آزادی ✧

در این دریا،چه می‌جویند ماهی های سرگردان
مرا ازاد می‌خواهی ؟ به تنگ خویش برگردان

مرا از خود رها کردی و بال پر زدن دادی
اگر این است آزادی مرا بی بال و پر گردان

دعای زنده ماندن چیست وقتی عشق با ما نیست
خداوندا دعای دوستان را بی اثر گردان

من از دنیا ب جادوی تو دل خوش کرده ام ای عشق
طلسمی را که بر من بسته بودی ، بسته تر گردان

به جای اینکه هیزم بر اجاقی تازه بگذاری
همین خاکستر افسرده را زیر و زبر گردان

من از سرمایهٔ عالم همین یک «قلب» را دارم
اگر چیزی دگر مانده است ، ان را هم هدر گردان

در این دوزخ بجز تردید راهی تا حقیقت نیست
مرا در اتش تردید هایم شعله ور گردان​

 

[کوئوکا]

✧ آن ها ✧

گفتی بگو راز خزان ها را به آنها
پایان تلخ داستان ها را به آنها

گل ها نمی‌دانند اما می‌رسانم
پیغام رنج باغبان ها را به آنها

ای کاش هرگز بادبادک ها نفهمند
بسته است دستی ریسمان ها را به آنها

برفی که روی بام های شهر بارید
وا کرد پای نردبان ها را ب آنها

یا در قفس آتش بزن پروانه ها را
یا بازگردان آسمان ها را به آنها

چو دوستانم دشمنند و دشمنانم دوست
وا مینهم بعد از تو «انها» را به «آن ها»​

 

[کوئوکا]

✧ هراس ✧

رسیدم به خدایی که اقتباسی نیست
شریعتی که در آن حکم ها قیاسی نیست

خدا کسی است که باید به دیدنش بروی
خدا کسی است که از آن سخت می هراسی نیست
به «عیب پوشی» و «بخشایش» خدا سوگند
خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست

به فکر هیچکس جز خودت مباش ای دل
که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست

دل از سیاست اهل ریا بکن، خود باش
هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست​

 

[کوئوکا]

✧ رقیب ✧

بسکه آن لبخند سحر دلفریبی ساخته است
ادمی مثل من از دنیا به سیبی ساخته است

خاکیان بالاتر از افلاکیان می ایستند
عشق از انسان چه موجود غریبی ساخته است

دوستی در پیراهن دارم که با من دشمن است
اعتماد از من برای من رقیبی ساخته است

«زهر» می نوشاند و من «شهد» می پندارمش!
عقل ظاهربین چه تردید عجیبی ساخته است

هرچه می بارد بر این صحرا نمی روید گلی
چشم شور از من چه خاک بی‌نصیبی ساخته است
من دوای درد خود را می‌شناسم! روزگار
از دل بیمار من دیگر طبیبی ساخته است

دل به شادی های بی مقدار دار این عالم مبند زندگی تنها فرازی در نشیبی ساخته است​

 

[کوئوکا]

✧سکهٔ قلب✧

دل آزرده، نه دلتنگ، دل سوخته ام
یعنی از عمر گران هیچ نیندوخته ام

پاسخ سادههٔ من سخت تر از پرسش توست
عشق درسی است که من نیز نیاموخته ام

روسیاه محک عشق شدم نزدیک است
سکهٔ «قلب» زیانی است که نفروخته ام

برکه ای گفت به خود ، ماه به من خیره شده است
ماه خندید که من چشم به «خود» دوخته ام

شده ام ابر که با گریه فرو بنشانم
آتش صاعقه ای را که خود افروخته ام​

 

[کوئوکا]

✧ دوستی ۱ ✧

مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است
در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است

قصه فرهاد دنیا را گرفت ای پادشاه
دل به دست آوردن از کشورگشایی بهتر است

تشنگان مهر محتاج ترحم نیستند
کوشش بیهوده‌ در عشق از گدایی بهتر است

باشد ای عقل معاش اندیش،با معنای عشق
آشنایم کن ولی ناآشنایی بهتر است

فهم این رندی برای اهل معنا سخت نیست
دلبری خوب است ،اما دلربایی بهتر است

هر کسی تاب دیدار سر زلف تو نیست
اینکه در آیینه گیسو می‌گشایی بهتر است

کاش دست دوستی هرگز نمیدادی به من
«آرزوی وصل » از «بیم جدایی » بهتر است​

 

[کوئوکا]

✧ آسمان ۱ ✧

چقدر چون همگان، مثل دیگران باشم
به جای عشق، به دنبال اب و نان باشم

اگر پرنده مرا آفریده اند چرا
قفس بسازم در بند آشیان باشم

اگرچه ریشه در این دشت بسته ام، باید
به جای خاک گرفتار آسمان باشم

من از نزاع «دل» با «خودم» خبر دارم
چگونه با دو «ستم پیشه» مهربان باشم

نه به او خاطر من میتواند این باشد
نه من به خاطر او میتوانم آن باشم​

 

[کوئوکا]

✧ آسمان ۲ ✧

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم
اگر تو دلخوری از من،من از خودم سیرم

من آن طبیب زمین گیر زار و بیمارم
که هرچه زهر به خود میدهم نمی میرم

من و تو آتش و اشکیم در دل یک شمع
به سرنوشت تو وابسته است تقدیرم

به دام زلف بلند دچار و سرگرمم
مرا جدا مکن از حلقه‌های زنجیرم

درخت سوخته در کنار رودم من
اگر تو دلخوری از من، من من از خودم سیرم​