شعرکده کتاب ضد فاضل نظری

[کوئوکا]

✧ تمرین تنهایی ✧

گاهی شراره شرم و گاهی شور شیدایی است
این آتش از هر «سر» که برخیزد تماشایی است

دریا اگر سر میزند بر سنگ حق دارد
تنها دوای درد عاشق ناشکیبایی است

زیبای من! روزی که رفتی با خودم گفتم
چیزی که دیگر بر نخواهد گشت زیبایی است

راز مرا از چشم هایم می توان فهمید
این گریه های ناگهان از ترس رسوایی است

این خیره ماندن ها به ساعت های دیواری
تمرین برای روزهایی که نمیایی است

شاید فقط عاشق بداند «او» چرا تنهاست
کامل ترین معنا برای عشق تنهایی است​

 

[کوئوکا]

✧ آه ۱ ✧

انگار که از مشت قفس رستی و رفتی
یکباره به روی همه در بستی و رفتی

هر لحظه همراهی ما خاطره ای بود
اما تو به یک خاطره پیوستی و رفتی

نفرین به وفاداری دوست که با من
پیمان سر پیمان شکنی بستی و رفتی

چون خاطره غنچه پرپر شده در باد
در حافظه باغچه ها هستی و رفتی

جا ماندن تصویر تو در سینه من! آه!
این آیینه را آه که نشکستی رفتی​

 

[کوئوکا]

✧ گناه ✧

جان پس از عمری دویدن لحظه‌ای آسوده بود
عقل سر پیچیده بود از آنچه دل فرموده بود

عقل بادل روبرو شد صبح دلتنگی بخیر
عقل برمیگشت راهی را که دل پیموده بود

عقل کامل بود، فاخر بود، حرف تازه داشت
دل پریشان بود،دل خون بود، دل فرسوده بود

عقل منطق داشت حرفش را به کرسی می‌نشاند
دل سراسر دست و پا میزد ولی بیهوده بود

حرف منت نیست اما صد برابر پس گرفت
گردش دنیا اگر چیزی به ما افزوده بود

من کیم؟! باغی که چون با عطر عشق آمیختم
هر اناری را که پروردم به خون آلوده بود

ای دل ناباور من دیر فهمیدی که عشق
از همان روز ازل هم جرم نابخشوده بود​

 

[کوئوکا]

✧ او ✧

ای پاسخ بی چون و چرای همهٔ ما
اکنون تویی و مسئله های همهٔ ما

کو آنکه، در این خاک سفر کرده ندارد
سخت است فراق تو برای همهٔ ما

ای گریهٔ شب های مناجات من از تو
لبخند تو امین دعای همهٔ ما

تنها نه من از یادت تو در سوز و گدازم
پیچیده در این کوه صدای همهٔ ما

ای ابر اگر از خانهٔ آن یار گذشتی
با گریه بزن بوسه به جای همهٔ ما

ما مشق غم عشق تو را خوش ننوشتیم
اما تو بکش خط به خطای همهٔ ما

گر یاد تو جرم است غمی نیست که عشق است
جرمی که نوشتند به پای همه ما

در آتش عشق تو اگر م**س.ت نسوزیم
سوزانده شدن باد سزای همهٔ ما


​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[کوئوکا]

✧ موسیقی ✧

فردا اگر بدون تو باید به سر شود
فرقی‌ نمی‌کند شب من کی سحر شود

شمعی که در فراق بسوزد سزای اوست
بگذار عمر بی تو سراپا هدر شود

رنج فراق هست و امید وصال نیست
این «هست و نیست» کاش که زیر و زبر شود

رازی نهفته در پس حرفی نگفته است
مگذار درد دل کنم و دردسر شود

ای زخم دلخراش لب از خون دل ببند
دیگر قرار نیست کسی با خبر شود

موسیقی سکوت صدای شنیدنی است
بگذار گفت و گو به زبان هنر شود​

 

[کوئوکا]

✧ تزویر ✧

باز در خود خیره شو انگار چشمت سیر نیست
در خودبینی است میدانم تو را «تقصیر»نیست

کوزه دربسته در آغوش دریا هم تهی است
در گل خشک تو دیگر فرصت تغییر نیست

شیر وقتی در پی مردار باشد مرده است
شیر اگر همسفره کفتار باشد شیر نیست

اولین شرط معلم بودن انسان بودن است
شیخ این مجلس کهن سال است اما پیر نیست

در پشیمانی چراغ معرفت روشن تر است
توبه کن! هرگز برای توبه کردن دیر نیست

همچنان در پاسخ دشنام می گویم سلام
عاقلان دانند دیگر حاجت تفسیر نیست

باز اگر دیوانه ای سنگی به من زد شاد باش
خاطر آیینه ما از کسی دلگیر نیست​

 

[کوئوکا]

✧ خ**یا*نت... ✧

تو سراب موج گندم،تو شرا.ب سیب داری
تو سر فریب_آری!_ تو سر فریب داری

لب بی وفای او کی به تو شهد میچشاند
چه توقعی است اخر که از این طبیب داری

شب دل بریدن ماست چه اتفاق خوبی
چمدان ببند بی من سفری قریب داری

پس از این مگو خ**یا*نت به حکایت یهودا
که مسیح نیست آن کس که تو بر صلیب داری

چه شکایتی از من که چرا به غم دچارم
تو که از سروده های دل من نصیب داری​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[کوئوکا]

✧ قرص ماه ✧

تنگ آب از روزهای قبل خالی تر شده است
زندگی در دوستی با مرگ عالی تر شده است

هر نگاهی می تواند خلوتم را بشکند
کوزهٔ تنهاییِ روحم سفالی تر شده است

آخرین لبخند او هم غرق خواهد شد در آب
ماهِ در مرداب این شب ها هلالی تر شده است

گفت تا کی صبر باید کرد؟ گفتم چاره چیست ؟!
دیدم این پاسخ،از آن پرسش سوالی تر شده است

زندگی را خواب می‌دانستم اما بعد از آن
تازه میبینم حقیقت ها خیالی تر شده است

ماهی کم طاقتم! یک روز دیگر صبر کن
تنگ آب از روزهای قبل خالی تر شده است​