متن آهنگ شهریار | باران که شدی

[کوئوکا]

باران که شدى مپرس این خانه ى کیست
سقف حرم و مسجد و میخانه یکیست
باران که شدى پیاله ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست
با سوره ى دل اگر خدا را خواندى
حمد و فلق و نعره ى مستانه یکیست
این بى خردان خویش خدا مى دانند
اینجا سند و قصه و افسانه یکیست
از قدرت حق هرچه گرفتند به کار
باران تو که از پیش خدا مى آیی
توضیح بده عاقل و دیوانه یکیست
بر درگه او چون که بیفتند به خاک
شیر و شتر و رستم و موریانه یکیست
از قدرت حق هر چه گرفتند به کار
در خلقت در خلقت تو و بال پروانه یکیست
گر درک کنى خودت خدا می بینى
درکش نکنى کعبه و بتخانه یکیست

​