- ارسالی‌ها
- 1,389
- پسندها
- 31,876
- امتیازها
- 69,173
- مدال‌ها
- 5
- نویسنده موضوع
- #1
این روزها در تالار مولوی که یکی از مهمترین سالن‌های تئاتر ایران است دو نمایش «یرماغ» و «مائو بودن» روی صحنه رفته است. کارگردانهای هر دو نمایش جوان هستند و از محیط دانشگاهی می‌آیند. بنابراین، نقد و بررسی شکل و شمایل نمایش‌های آنها به شدت کارگشاست. البته نباید از نظر دور داشت که بسیاری از کارگردانهای با سابقه ایرانی هم باید به نقدها و سوزن‌هایی که به اجراهایشان زده می‌شود توجهی خاص داشته باشند ولی به نظر می‌رسد این موضوع خیالی خام بیش نیست.
مثلا یکی از کارگردانهای نسبتا قدیمی تئاتر که در تئاترشهر اجرایی را روی صحنه برده بود وقتی مرا دید با اخم و تخم گفت: «آن مطالب چه بود که راجع به کار من نوشته بودی؟» من هم گفتم که: «والا تازه آمده‌ام که نمایش شما را تماشا کنم، هنوز هیچ نقدی را...
مثلا یکی از کارگردانهای نسبتا قدیمی تئاتر که در تئاترشهر اجرایی را روی صحنه برده بود وقتی مرا دید با اخم و تخم گفت: «آن مطالب چه بود که راجع به کار من نوشته بودی؟» من هم گفتم که: «والا تازه آمده‌ام که نمایش شما را تماشا کنم، هنوز هیچ نقدی را...
