مقاله تئوری پلی واگال

[FATMAGOL]

با تئوری پلی واگال آشنایی دارید؟ آیا تا به حال شده که احساس ناامنی و ترس کنید، بدون اینکه علت آن را بدانید؟ ممکن است نگاهی به اطراف کنید و متوجه شوید هیچ کس مثل شما احساس ناراحتی نمی کند اما شما همچنان حس بدی دارید. ممکن است خودتان متوجه نباشید اما شما در دنیایی زندگی می کنید که هزارن مسائل اجتماعی در اطراف شما در حال رخ دادن است. در جهان ارتباطات، هرکدام از ما انواع مختلفی از حالات صورت، تن صدا، حرکت بدنی و … را داریم. همه ما درگیر مشاهدات و ارتباط با دیگران هستیم که به تجربیات انسانی ما اضافه می کند.

 

[FATMAGOL]

در حین ارتباط با دیگران، احساس ما نسبت به خودمان شکل می گیرد. ما در مورد خودمان و دیگران یاد می گیریم، اینکه چه کسی قابل اعتماد است و چه کسی نیست و اینکه چه کسی برای ما خطرناک است. سم ما در حین این ارتباطات در حال پردازش این اطلاعات می باشد.

 

[FATMAGOL]

سیستم عصبی بدن و تئوری پلی واگال
سیستم عصبی ما ساختار پیچیده ای دارد که اطلاعات را از کل بدن جمع آوری می کند و عمل را شکل می دهد. دو بخش اصلی در سیستم عصبی وجود دارد:
سیستم عصبی مرکزی
سیستم عصبی مرکزی دو ساختار دارد:

مغز. در این ساختار میلیون ها نورون و سلول عصبی در جمجمه به یکدیگر متصل شده اند و در بیشتر اعمال ما نقش دارند. درک و هوش نیز مربوط به این قسمت است.

نخاع. مجموعه ای رشته های عصبی در این قسمت هستند که کل بخش های بدن ما را به مغز متصل می کنند

 

[FATMAGOL]

سیستم عصبی محیطی
سیستم عصبی محیطی تمام عصب های خارج از مغز و نخاع را شامل می شود. این سیستم به دو سیستم مجزا دسته بندی می شود:

سیستم عصبی ارادی. این سیستم به ماهیچه ها و مغز اجازه می دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. سیستم ارادی به مغز و نخاع ما کمک می کند که سیگنال های حرکتی را به ماهیچه ها ارسال کنیم، همان گونه که اطلاعات از بدن به مغز و نخاع ارسال می شود.

سیستم عصبی غیر ارادی. این سیستم ارگان ها و غده های درونی را مثل قلب، عضله و سیستم گوارشی را کنترل می کند. این سیستم کاملا بدون اراده و دخالت ما فعالیت می کند. به عنوان مثال، توانایی نفس کشیدن بدون فکر کردن راجع به آن از این نوع می باشد.

 

[FATMAGOL]

مشغولیت های خطرناک
سیستم عصبی غیر ارادی ما ( سیستم غیر ارادی که به تنفس، ضربان قلب، گوارش و ترشح بزاق کمک می کند) پیچیده و همیشه مشغول است. علاوه بر انجام این اعمال مهم در بدن مثل نفس کشیدن، پمپاژ قلب و کمک به هضم غذا، این سیستم غیر ارادی همچنین به جستجو، تفسیر و پاسخ به اتفاقات خطرناک کمک می کند.

دو سیستم عصبی جداگانه وجود دارد که همراه با سیستم عصبی غیر ارادی کار می کند و در تشخیص و پاسخ به خطرات به ما کمک می کند:

 

[FATMAGOL]

سیستم عصبی سمپاتیک. این سیستم جسم ما را در مواقع خطر تحریک کرده و وادار به پاسخ می کند. خیلی از واکنش های ما مثل جنگیدن با اتفاقات به دلیل وجود این سیستم عصبی می باشد. این سیستم همچنین مسئول فعال کردن غده فوق کلیه برای ترشح اپینفرین در خون می باشد.

زمانی که ماری می بینیم، سیستم عصبی سمپاتیک ما خطرات پنهانی را تشخیص داده و بدن ما را وادار به پاسخگویی می کند؛ به طوری که با افزایش آدرنالین از جا می پریم و فرار می کنیم.

سیستم عصبی پاراسمپاتیک. این سیستم برای آرام کردن بدن، کنترل انرژی برای آرام کردن ضربان قلب، تنظیم گوارش، و کاهش فشار خون است. این سیستم به سیستم گوارشی و استراحتی نیز شناخته می شود. اگر سیستم تشخیص دهد که موقعیت خطرناک نیست و یا خطر را تشخیص ندهد، بدن با...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[FATMAGOL]

عصب واگوس و تئوری پلی واگال
دکتر استیون پورگز مشخصا بر روی یک نوع عصب به نام عصب واگوس مطالعه کرد و تئوری پلی واگال را بیان کرد. عصب واگوس، عصب دهم جمجمه است که بسیار بلند بوده و ابتدای آن در بصل النخاع است. این قسمت در پایین مغز قرار گرفته است که دقیقا بالای جاییست که مغز به نخاع وصل می شود. عصب واگوس دو سمت دارد، قسمت پشتی و جلویی. دو طرف عصب واگوس در طول بدن ما به سمت پایین می آید و پراکندگی وسیعی در عصب های کل بدن دارند.

 

[FATMAGOL]

اسکن کردن محیط
از زمانی که متولد شدیم، به طور ذاتی در حال جستجو در محیط اطرافمان برای پیدا کردن امنیت و خطر هستیم. یک کودک به احساس امنیتی که از والدین یا پرستار خود می گیرد، پاسخ می دهد. همانطور که به خطرات، افراد ناشناس و صدای ترسناک واکنش نشان می دهد. ما همیشه در اطرافمان به دنبال امنیت و خطر هستیم.

دکتر پورگز در تئوری پلی واگال توضیح می دهد که پروسه ای در جریان عصبی ما اتفاق می افتد که باعث خواندن خطرات در محیط اطراف می شود. این پروسه روانی و عصبی به اسکن کردن اطلاعات به طور کاملا غیر ارادی می پردازد و در این پروسه، افراد خطرناک بودن یا نبودن موضوع را تشخیص می دهند.

 

[FATMAGOL]

این پروسه مثل سیستم عصبی غیر ارادی کاملا خارج از کنترل ما اتفاق می افتد. همانگونه که برای نفس کشیدن هیچ دستوری به مغزمان نمی دهیم، در مورد تشخیص خطرناک بودن نیز همینگونه است. عصب واگوس در این پروسه روانی باعث ایجاد هیجان نیز می شود.

در این پروسه، هر دو سمت عصب واگوس می تواند محرک باشد. هر دو طرف پشتی و جلویی از راه های مجزایی به اسکن کردن اطلاعات در محیط و ارتباطات اجتماعی پاسخ می دهد. قسمت جلویی عصب واگوس به ارتباطات و محرک های امن پاسخ می دهد. همچنین احساسات فیزیکی و روانی امن به دیگران در جامعه را حمایت می کند.

 

[FATMAGOL]

قسمت پشتی عصب واگوس به خطرات پاسخ می دهد. این پروسه بدون دخالت و آگاهی ما، ما را از خطر دور کرده و از ما حفاظت می کند. در لحظاتی ممکن است خطر شدیدی را تجربه کنیم و کاملا قفل کنیم یا بدنمان یخ کند؛ این نشان می دهد که عصب واگوس پشتی ما شروع به کار کرده است.