نقد نقد انیمیشن Scavengers Reign

[Roshanak_QW]

«حکمرانی لاشخورها» در طولِ ۱۲ اپیزود تعریفِ بدیع و کمتردیده‌شده‌ای از ژانر علمی‌تخیلی را ارائه می‌کند: این سریال به جوامع یا تکنولوژی‌های آینده نمی‌پردازد، بلکه روی خیال‌پردازی و گمانه‌زنی درباره‌ی بیولوژیِ سیاره‌های بیگانه مُتمرکز است.
zoomg

«حکمرانی لاشخورها» در طولِ ۱۲ اپیزود تعریفِ بدیع و کمتردیده‌شده‌ای از ژانر علمی‌تخیلی را ارائه می‌کند: این سریال به جوامع یا تکنولوژی‌های آینده نمی‌پردازد، بلکه روی خیال‌پردازی و گمانه‌زنی درباره‌ی بیولوژیِ سیاره‌های بیگانه مُتمرکز است.

A1-MCI
می‌توانم با اعتمادبه‌نفسِ بالایی ادعا کنم که احتمالاً اسم حیرت‌انگیزترین و در عین حال دست‌کم‌گرفته‌شده‌ترین سریالِ علمی‌تخیلیِ سال ۲۰۲۳ به گوش‌تان نخورده است. چراکه شخصاً به‌عنوانِ کسی که خوره‌ی این ژانر است...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

گرچه هرکدام از این کاراکترها، قوس‌های شخصیتی رضایت‌بخشی دارند، اما بزرگ‌ترین ظلمی که می‌توان در حقِ چشم‌اندازِ اورجینالِ این سریال مُرتکب شد این است که آن را به‌عنوانِ یک داستانِ تیپیکالِ آشنای دیگر درباره‌ی ماجراجویی چند بازمانده در یک دنیای بیگانه معرفی کرد. چراکه جذابیتِ اصلیِ «لاشخورها» نه کاراکترهایش هستند و نه داستانِ بقای آن‌ها؛ جذابیتِ اصلی این سریال جهان‌سازیِ نوآورانه و مسحورکننده‌اش است؛ جهانی که در بینِ زنده‌ترین و غوطه‌ورکننده‌ترین جهان‌های علمی‌تخیلی که تاکنون دیده‌ام، جای می‌گیرد. نقاطِ تمایزِ «لاشخورها» با آثار هم‌تیروطایفه‌اش با سبکِ بصریِ دوبُعدیِ خوش‌رنگ‌و‌لعاب و پُرجزییات‌اش آغاز می‌شود؛ سبکِ بصریِ این سریال وام‌دارِ سبکِ گرافیکیِ کامیک‌‌بوک‌های ژان ژیرو معروف به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

اما از این مسئله که بگذریم، به دومین ویژگی متمایزکننده‌ی «لاشخورها» می‌رسیم: یکی از کمبودهایی که سیاره‌های بیگانه در ژانر علمی‌تخیلی از آن رنج می‌بَرند، کمبودِ تنوعِ زیستی است. آن‌ها معمولا فقط یکی-دوتا محیط زیستِ متفاوت دارند که میزبانِ یکی-دوتا جانورِ بومی هستند. برای مثال، هرکدام از سیاره‌های «جنگ ستارگان» نماینده‌ی یک نوع محیط زیست هستند: تاتویین به‌عنوانِ یک سیاره‌ی بیابانی شناخته می‌شود یا اِندور هم به‌عنوانِ همان سیاره‌ی سرسبز و جنگلی که خانه‌ی ایواک‌ها است. این رویکردِ جهان‌سازی گرچه الزاماً اشتباه نیست، اما نه‌تنها مانعِ خیال‌پردازیِ بی‌حدو‌مرز می‌شود، بلکه جلوی خلق جهانی واقع‌گرایانه را نیز می‌گیرد. برای مثال، تصور کنید گروهی از موجوداتِ بیگانه که از یکدیگر جدا اُفتاده‌اند،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

طبیعت از نگاهِ هرتسوگ خنثی است. درندگان، انگل‌ها و پیوندهای همزیستانه در یک اکوسیستم عادی هستند. اما به محضِ اینکه یک انسان را در وسط طبیعت رها می‌کنیم، نه‌تنها او از زاویه‌ی دیدِ شخصی‌اش موجودات طبیعت را براساسِ میزانِ خطر یا منفعتی که برای شخصِ او دارند، ارزش‌گذاری و دسته‌بندی می‌کند، بلکه سعی می‌کند به هرج‌و‌مرجِ پیرامونش نیز ساختاری منظم تحمیل کند. برای مثال، یک اتفاقِ تهوع‌آور در طبیعت به خودی خودِ تهوع‌آور نیست، بلکه از دیدگاهِ انسانی که فرگشت پیدا کرده تا برای اطمینان حاصل کردن از بقایش نسبت چیزهای به‌خصوصی احساس تهوع داشته باشد، تهوع‌آور به نظر می‌رسد. یا حشره‌ای که از نگاهِ انسان بی‌آزار و اهلی به نظر می‌رسد، می‌تواند از نگاهِ جانورِ دیگری که شکارِ آن حشره محسوب می‌شود، حکمِ یک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Roshanak_QW]

وقتی از این زاویه به طبیعت بنگریم، همین زمینِ آشنای خودمان می‌تواند به اندازه‌ی سیاره‌ای دوراُفتاده در اعماق فضا، همچون چیزی بیگانه احساس شود؛ چیزی که ما را سرشار از ترس و شگفتی می‌کند؛ چیزی که ارزش‌هایمان دربرابرِ آن رنگ می‌بازند و جلوه‌ای مُضحک به خود می‌گیرند. برای مثال، یکی از سکانس‌های درخشانِ «آگیره، خشم پروردگار» جایی است که کاشفانِ اسپانیایی روی یک قایقِ زهواردررفته در رودخانه‌ای در میانِ آمازون شناور هستند؛ این مردانِ بیمار و درمانده که دارند از گرسنگی می‌میرند، فقط چند روز یا شاید حتی چند ساعت با مرگ فاصله دارند. با وجود این، رهبرِ‌ گروه ناگهان با اشاره به جنگل‌ اعلام می‌کند که تمام زمین‌های سمتِ راست و تمام زمین‌های سمتِ چپ‌اش به آن‌ها تعلق دارند. پاسخِ جنگل به این اعلامیه‌ی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.