نقد نقد | فیلم The Boys in the Boat

[.Mobina.]

The Boys in the Boat یکی از جدیدترین آثار سینماست که در مقام کارگردان جرج کلونی معروف را دارد. البته این بازیگر نام آشنا قبل از این نیز پشت دوربین ایستاده بود اما این اثر به نوعی معرفی سبکِ به خصوص جرج کلونی است. از همین The Boys in the Boat نیز می‌شود فهمید که برخلاف بازیگری، جرج کلونی در کارگردانی آنچنان هم بزرگ نیست و این اثر را صرفا می‌شود یک فیلم قابل قبول با کلی ایراد دانست.

 

[.Mobina.]

The Boys in the Boat یک فیلم بیوگرافی محصول سال ۲۰۲۳ به کارگردانی جرج کلونی است. فیلمی واقعی و اقتباس شده از یک رمان درباره قایق‌رانان جوانی که با شگفتی‌سازی در مسابقات دانشگاهی و ایالتی در آمریکا به المپیک برلین ۱۹۳۶ راه یافتند و افتخار آفرینی آن‌ها در تاریخ ثبت شد. با وجود اینکه آنچنان که باید و شاید به این رشته توجهی نشده و سینما شاهد چنین فیلمی نبود، در مرحله اول می‌شود این کار جرج کلونی را ستود. اما در مرحله دوم و با شروع فیلم ایرادات پشت سرهم نمایان می‌شوند و جرج کلونی از یک کارگردان شش دانگ فاصله زیادی می‌گیرد

 

[.Mobina.]

می‌خواهم بحث را از همان سکانس افتتاحیه آغاز کنم. قایق‌رانانی در حال تمرین در دریاچه هستند. پسر کوچکی که اصلا مشخص نمی‌شود کیست ( بعد از دو ساعت خیلی بی‌ربط مشخص می‌شود که فلش بک بوده)، درحال پارو زدن است و دوربین او را سوژه خود قرار داده. سپس بی هیچ توضیحی دوربین به زندگی یک پسر فقیر کات می‌زند که قهرمان داستان ما، اوست. قهرمان نیز هیچ شناختی با دنیای قایق‌رانی ندارد و صرفا از روی نان درآوردن وارد این رشته می‌شود. پس اگر زندگی قهرمان داستان را با سکانس افتتاحیه مقایسه کنیم، می‌بینیم که چقدر این دو موضوع در تضاد با یکدیگر هستند. اگر ما همراه قهرمانی هستیم که هیچ از قایق رانی نمی‌داند، پس فیلم نیز باید چنان شروع می‌شد که در آن هیچ خبری از قایق‌رانی و دریاچه نبود و صرفا پسر و جهانِ این پسر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.Mobina.]

نوشتم جهان پسر باید ساخته می‌شد؛ به نظر من این جهان تا آخر نیز به خوبی به تصویر کشیده نمی‌شود. بر فرض مثال ما می‌دانیم که پسر فقیر است. اما این فقر چگونه ساخته می‌شود؟ صرفا با چند نماد سطحی. لباس پاره، محیط زاغه نشینی و خانه‌ای به شدت اگزوتیک که گویا نصف یک ماشین، خانه قهرمان ماست. فقر را نمی‌شود در چشمان قهرمان (جو) دید. در رفتار او و حتی در فیزیک بدنی او نیز فقری دیده نمی‌شود. بنده نمی‌خواهم این دو فیلم را با یکدیگر مقایسه کنم اما برای یک لحظه “خوشه‌های خشم” جان فورد را متصور شوید. هنری فوندا در آن فیلم و آن چشمان هنری فوندا را به خاطر آورید که فقر را فریاد می‌زدند

 

[.Mobina.]

پس چنین می‌شود نتیجه گرفت که در همان نیم پرده اول جرج کلونی در ساخت کاراکتر اصلی شکست می‌خورد. فقر خیلی تیپیکالی و سطحی ساخته شده و اصلا مشخص نیست که این پسر کیست؟ چه خانواده‌ای دارد؟ چه دوستانی؟ گویی این کاراکتر ناگهان به درون اثر پرتاب شده و رفته رفته دوست و آشنا برای او ساخته می‌شود. از طرفی بازیگرِ قهرمان اصلی داستان یعنی کلوم ترنر نیز چشمان یک انسان محروم و فقیر را ندارد و همه‌چیز را لو می‌دهد.

 

[.Mobina.]

مسئله بعدی مسئله قایق‌رانی و مسابقه است. فیلم در این موضوع یک روایت سریع را پیش می‌گیرد. قهرمان داستان به دلیل فقر و فرار از مشکلات مالی تصمیم می‌گیرد عضو این تیم شود تا کمی هم که شده بتواند پول دربیاورد تا هزینه دانشگاهش را بدهد (درباره دانشگاه خواهم نوشت). آشنایی با این محیط خوب است. دوربین برخلاف بقیه چیزها، دریاچه را خوب ساخته. می‌شود دریاچه را فهمید. اما بحث تمرین که می‌شود، دوربین خیلی سریع و تبلیغاتی سر و ته قضیه را در چند دقیقه هم می‌آورد. نمی‌شود آن خستگی از تمرین. آن تمام شدنِ بدن را دید. یعنی زمانی که بازیکن آرزو می‌کند کاش مربی سوت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.Mobina.]

درکنار این عدم پرداخت درست به مسئله تمرینات فیزیکی؛ ما با یک ایراد دیگر مواجه هستیم. The Boys in the Boat در پرداخت درست به مسئله تئوریک یادگیری قایق‌رانی اصلا خوب عمل نمی‌کند! دقت کنید که خود فیلم ادعا می‌کند که این پسران هیچ چیزی از قایق‌رانی نمی‌دانند و به اصطلاح ورزشی‌ها “صفر کیلومتر” هستند. اما بعد از حدود ده دقیقه این پسران تمامی تکنیک‌های مربوطه را یاد می‌گیرند و در مسابقه اول می‌شوند! آن‌ها چگونه و کی این تکنیک‌ها را یاد گرفتند؟ چرا چیزی به من مخاطب نشان داده نشد؟

 

[.Mobina.]

مسئله مهم دیگر مسئله دانشگاه و آن دختر بلوند است که بعدها معشوقه قهرمان می‌شود. یک فلش بک بزنیم به نیم پرده اول. جو پسری فقیر است که هیچ پولی ندارد و دانشگاه یک ضرب الاجل مشخص می‌کند که اگر تا این زمان جو شهریه را تسویه نکند، اخراج خواهد شد. جو نیز وارد دنیای ورزش می‌شود تا پول دانشگاهش را بدهد. تا اینجا خوب است اما مشکل من با فیلم از جایی می‌آید که اصلا موضوع “مهندس” شدنِ جو ساخته نمی‌شود. اینکه او می‌خواهد مهندس شود و حتی برای اینکار تن به یک کار بیگانه می‌دهد؛ برای من قابل باور نیست. چرا؟ چون همان‌طور که قبل‌تر نوشتم فقر را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.Mobina.]

و اما برسیم به آن دختر. در مرحله اول می‌شود گفت که این دختر (Hadley Robinson) بازیگر خوبی است. چیزی که جرج کلونی به عهده‌اش گذاشته را خوب درمی‌آورد. اما بحث تیپ‌سازی و عمق دادن به شخصیت او نیز مشکل است. The Boys in the Boat نتوانسته از او یک کاراکتر خوب بسازد که معشوقِ قهرمان شود. اولا ما هیچ چیز را درباره او نمی‌دانیم. از کجا آمده و چه پشتوانه‌ای دارد؟ چرا عاشق جو شد؟ چه عشقی میان این دو ساخته شد؟ این دو به جز چند دیالوگ سطحی که آن هم پنجاه کلمه نمی‌شود، هیچ رابطه‌ای برقرار نکردند و “دوست دارم” هایشان همگی الکی است.

 

[.Mobina.]

شاید مهمترین بخش نیز جمع‌گرایی و تیم‌گرایی باشد، تیم گرایی که بخشِ اصلی داستان و همچنین بخش اصلی نقد ماست. مهمترین ادعای The Boys in the Boat چیست؟ ما یک تیم هستیم. در تیم هیچ “من” وجود ندارد و همه‌چیز می‌شود “ما”. بسیار هم درست اما سوال من این است که آیا “ما” همان “من‌ها” نیست؟ آیا جمع‌گرایی همان فردهایی نیست که کنار هم جمع شده‌اند؟ حال من نمی‌خواهم بحث سوسیال یا لیبرال کنم اما جان کلام بنده این است که ما از طریق فرد است که به جمع می‌رسیم. یک فرد را می‌بینیم و از پس این دیدن او را می‌فهمیم و سپس به سراغ دیگری می‌رویم، سپس دیگری و … و در آخر از طریق این فردها به یک جمع...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.