نقد نقد | انیمیشن Orion and The Dark

[.Mobina.]

امروز یک فیلم انیمیشن را تماشا کردم که داستان ترس یک بچه از تاریکی و سفر او برای غلبه بر آن را روایت می‌کند. این فیلم «اوراین و تاریکی» نام دارد و به کارگردانی شان چارماتز ساخته شده است. عنصر چگونه با ترس‌های خود به سبکی خارق‌العاده روبرو شوید، هسته اصلی انیمیشن زیبای «اوراین و تاریکی» است. این اثر سینمایی که برآمده از ذهن خلاق و خاص «چارلی کافمن» است شما را در مواجه با ترس‌های مختلف دوران کودکی قرار می‌دهد و روایتی غیر خطی را دنبال می‌کند.

 

[.Mobina.]

پیش از بیان هر نکته‌ای پیرامون این انیمیشن باید بر یک عنصر مهم این اثر تمرکز کرد، و آن نویسنده و خالق داستان این انیمیشن چارلی کافمن است. شاید چارلی کافمن را به نام نشناسید، اما احتمالاً برخی از فیلم‌های شگفت‌انگیز او را دیده‌اید. من در مورد آثاری مانند «آفتاب ابدی یک ذهن پاک» صحبت می‌کنم، جایی که جیم کری سعی می‌کند خاطره یک عشق گذشته را پاک کند، یا «جان مالکوویچ بودن»، جایی که شخصیت‌ها به معنای واقعی کلمه وارد سر و ذهن یک بازیگر می‌شوند. تمام این ایده‌های عجیب و بکر، خاص چارلی کافمن است. این نویسنده خلاق همیشه به دنبال تاب دادن واقعیت و کند و کاو در پیچیدگی‌های آشفته ذهن انسان بوده است. این یعنی ورود به چیزهای سنگین، اما یک جورهایی هم عالی.

 

[.Mobina.]

بنابراین وقتی متوجه می‌شوید که او یک داستان دیگر درباره یک فیلم انیمیشن خانوادگی به نام «Orion and The Dark» نوشته است، همه کنجکاو این هستند که او این‌بار در چه موضوعی قلم خود را به حرکت درآورده است. اکنون اولین سوال در مواجه با چنین اثری این است که آیا کافمن واقعا می‌تواند تمایل خود را به چیزهای عجیب و غریب در یک فیلم کودکانه حفظ کند؟! خب جواب روشن است، چرا که او راهی برای عملی کردن آن پیدا کرده است.

 

[.Mobina.]

باید بدانید انیمیشن «اوراین و تاریکی» از یک کتاب مصور ساده برای کودکان، نوشته اِما یارلت اقتباس شده است. داستان درباره پسری به نام اوراین است که تقریباً از همه چیز می‌ترسد، به خصوص از تاریکی. سپس یک شب شخصیت واقعی ارباب تاریکی در اتاقش ظاهر می‌شود و او را به یک سواری ماجراجویانه می‌برد تا با دوستان عجیب و غریب شبانه‌اش مانند رویا و سکوت ملاقات کند. و در طول راه، اوراین شروع به کنار آمدن با ترس‌های خود می‌کند

 

[.Mobina.]

اگرچه این انیمیشن توسط کافمن کارگردانی نشده، اما به عنوان فیلمنامه نویس کاملاً می‌توانید حال و هوای سبک او را در تمام این اثر حس کنید. اوراین مانند یک قهرمان یا پروتاگونیست سینمای چارلی کافمن، یک بچه مضطرب و شیفته مرگ و فلسفه است. و داستان جنبه هنری و ذهنی کافمن را حفظ کرده و در عین حال برای بچه‌ها سرگرم‌کننده و قابل دسترس است. در واقع باید بگویم که این یک اثر کودکانه متعادل و منظم برای تمام سنین است. بنابراین به طور خلاصه این یک داستان از چارلی کافمن است که والدین واقعاً می‌توانند از قرار دادن آن برای یک شب فیلم خانوادگی احساس خوبی داشته باشند. در نتیجه این اثر ارزش تماشا کردن دارد.

 

[.Mobina.]

باید قبول کرد که دوران کودکی مرحله بسیار مهمی از زندگی ماست. این عصری است که ما خودمان را کشف می‌کنیم، و همچنین درک می‌کنیم که مفاهیم از پیش تثبیت شده در دنیای ما واقعاً چه معنایی دارند. همچنین دوران کودکی کنجکاوی و تمایل به انطباق با چیزهای خاص را به همراه دارد. علاوه بر همه اینها، دوران کودکی نیز یک فرد را شکل می‌دهد و مجموعه‌ای از ویژگی‌های شخصیتی را به ما می‌دهد که ما در تمام زندگی با خود خواهیم داشت.

 

[.Mobina.]

این ویژگی‌ها به عنوان یک خاطره اصلی در دوران رشد ما همچون یک عنصر مهم عمل می‌کنند و مهم نیست که چند وقت است که دوران کودکی خود را پشت سر گذاشته‌ایم، چرا که تجربیات ما در دوران کودکی، چه شاد و چه آسیب زا، به شکل ترس یا قدرت تا پایان عمر با ما باقی می‌مانند. منظور من از همه این حرف‌ها این است که دوران کودکی مرحله حساسی است که بیشتر شخصیت ما در آن شکل می‌گیرد، بنابراین وقتی بزرگ می‌شویم، ممکن است هنوز هم استقبال ما از جنبه‌های خاصی از زندگی مانند زمانی باشد که در دوران کودکی ما بود.

 

[.Mobina.]

کودکان اغلب از تاریکی می‌ترسند و همین است که در دوران کودکی آن‌ها تنها نمی‌خوابند، زیرا برای آنها تاریکی به معنای محیطی ناامن و همچنین تهدیدی برای زندگی آنها است. وقتی بزرگ می‌شویم، برخی از ما بر این ترس غلبه می‌کنیم و یک زندگی عادی داریم و حتی در تاریک‌ترین گوشه خانه از اوقات خود لذت می‌بریم، اما ممکن است برای همه این احساس یکسان نباشد. به طور مشابه، دوران کودکی اغلب با هزاران ترس پیچیده می‌شود که برای بزرگسالان خنده‌دار است، اما برای ذهن بی‌گناه کودک خفه کننده است. و این موجی فکری است که در این انیمیشن به زیبایی به آن پرداحته شده است.

 

[.Mobina.]

یکی از نکاتی که من را از همان ابتدا به تماشای این انیمیشن مشغول کرد، معرفی یک شخصیت جالب و ورود به عمق افکار او بود. منظور من این است که با شروع فیلم، ما بلافاصله با اوراین و همه چیزهایی که او از آن‌ها می‌ترسد آشنا می‌شویم. این معرفی شخصیت آنقدر سریع، جالب و دوست داشتنی است که شما را به این داستان قلاب می‌کند. اوراین یک کودک بی‌گناه و در عین حال پر از افکار بامزه‌ است که شما را به یاد دوران کودکی خوتان می‌اندازد. تمام این جزئیات باعث می‌شود که اوراین شخصیتی بسیار آشنا به نظر برسد و نزدیکی ما به او اجازه می‌دهد تا داستان ما را به سمت خود ناامن و مردد جوان‌ترمان ببرد، بنابراین در بیشتر قسمت‌های فیلم، شباهت شخصیت اوراین به خودمان است تا نمایش یک شخصیت کارتونی برآمده از دل سینما.

 

[.Mobina.]

جدای از این، معرفی شخصیت تاریکی و دیگر عناصر مهم شب نیز یکی دیگر از نکات مثبت این سناریو چارلی کافمن است. شاید ما فاقد تخیل باشیم، اما نویسنده‌ای چون کافمن از تخیل خود به خلاقانه ترین شکل ممکن استفاده کرده و موجودات شبانه یا عناصر شب را در زمانی که کمتر انتظارش را داشتیم به ما نمایش می‌دهد. ما در این اثر شاهد این هستیم که هنگامی که تاریکی آسمان یک منطقه را فرا می‌گیرد و راه را برای شب باز می‌کند، موجودات دیگر از جایی به مکان دیگر می‌روند و کار خود را انجام می دهند.