آموزشی آموزشی | اتصال فلاش‌ها به دوربین

[-Atlas]

یکی از خصوصیاتی که نورهای ثابت دارند این است که اصلا نیازی ندارند تا به دوربین متصل باشند یا اصولا ارتباطی با دوربین داشته باشند. چون وقتی منبع نوری یکنواخت و ثابت و پیوسته است، شما در هر لحظه می‌توانید دکمه شاتر را بزنید و با نور موجود عکاسی کنید.
اما موضوع فلاش‌ها کاملا متفاوت است. فلاش‌ها، اصولا در حالت عادی خاموش هستند و انرژی قدرتمندی را در درون خود حفظ می‌کنند.

 

[-Atlas]

ین انرژی فقط در لحظه مورد نیاز به بیرون می‌تابد و نوری بسیار شدید و قوی را رها می‌کند. بنابراین شما باید بتوانید دقیقا همزمان با تابش آن نور، عکستان را بگیرید. یا بهتر بگوییم، باید فلاش ها را طوری تنظیم کنید که دقیقا در لحظه‌ای که دکمه شاتر را می‌زنید، آن نور را بتاباند.

 

[-Atlas]

در داخل فلاش‌های استودیویی و همچنین برخی از فلاش های اکسترنال، یک لامپ قرار دارد که به طور پیوسته روشن است. یعنی به محض اینکه فلاش را روشن می‌کنید، این لامپ هم روشن می‌شود و ثابت می‌ماند. اما این لامپ اصلا ربطی به نور اصلی فلاش ندارد. در واقع شدت نور آن آنقدر ناچیز است که اصلا تاثیری روی روشنایی سوژه نمی‌گذارد.

نام این لامپ “مدلینگ” است و نام آن از عبارت مدل‌سازی یا شکل‌دهی گرفته شده است. در واقع لامپ مدلینگ تنها یک نور برای شبیه‌سازی جهت نور فلاش و سایه‌هاست که به شما راهنمایی می‌دهد تا قبل از تابش نور اصلی، بتوانید جهت نور را روی سوژه ببینید.

 

[-Atlas]

اگر به داخل فلاش‌های استودیویی نگاه کنید، یک لامپ دیگر را هم می‌بینید که در حالت عادی خاموش است. این همان لامپ اصلی فلاش است که نور شدید و قدرتمند فلاش از آن ساطع می‌شود. در لحظه گرفتن عکس، نور از داخل این لامپ می‌تابد و شما باید طوری این لامپ و دوربین‌تان را همزمان کنید که دقیقا در لحظه تابش نور، عکس بگیرید. (توجه: هرگز در لحظه فلاش زدن به این لامپ نگاه نکنید!)

 

[-Atlas]

این کار بر عهده سیم “همزمان سازی” یا سیم سینکرون است. حتما در خیلی از آتلیه‌های قدیمی دیده‌اید که یک سیم باریک و خیلی بلند، از دوربین به فلاش متصل شده است. این سیم، فرمان تابش را از دکمه شاتر دوربین به فلاش می‌رساند و یکی از روش‌های اولیه همزمان‌سازی فلاش با دوربین است. اما روش دست‌ و پاگیری است. تصورش را بکنید که وقتی می‌خواهید با دوربین، در زاویه‌های مختلف قرار بگیرید، همواره یک سیم بلند از دوربینتان آویزان باشد و جلوی دستتان را بگیرد.

 

[-Atlas]

به همین دلیل هم وسیله‌ای به نام تریگر بی‌سیم به بازار آمد که این مشکل را حل کرده است. “تریگر” یا تحریک کننده، وسیله‌ای است که فلاش را در لحظه زدن شاتر تحریک می‌کند تا نور بتاباند. این وسیله شامل دو بخش جدا از هم است که به صورت رادیویی با هم در ارتباط هستند. یک قسمت روی کفشک دوربین نصب می‌شود و کار فرستنده موج را انجام می‌دهد.

 

[-Atlas]

قسمت دیگر هم که گیرنده است، روی فلاش نصب می‌شود و در لحظه زدن شاتر، فرمان فلاش زدن را از دوربین می‌گیرد و به فلاش می‌دهد. فرستنده‌ای که روی دوربین قرار می‌گیرد، همواره از باطری به عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند. اما گیرنده که روی فلاش است، می‌تواند از منبع برق خود فلاش استفاده کند یا با باطری کار کند که بستگی به نوع و مدل تریگر دارد. شما می‌توانید انواعی از تریگر‌های فلاش را در اینجا ببینید که یکی از ساده‌ترین انواع آنها برای فلاش‌های آتلیه‌ای مدل Godox Radio Flash DM-16 است.

 

[-Atlas]

بنابراین به این شیوه ارتباط بین دوربین و “یک” فلاش برقرار می‌شود. ما در نورپردازی، این فلاش را فلاش “مستر” یا اصلی در نظر می‌گیریم. اما کمی بعد‌تر می‌بینیم که نورپردازی آتلیه‌ای در اغلب موارد ترکیبی از چند شاخه نور فلاش جدا از هم است. حالا سوال اینجاست که آیا همه این فلاش‌ها باید دارای یک گیرنده جداگانه باشند؟ یا فلاش‌های دیگر باید با سیم یا روش دیگری به همدیگر وصل باشند تا همه آنها به صورت همزمان کار کنند؟

 

[-Atlas]

خوشبختانه راه حل این مشکل قبلا روی فلاش‌ها قرار گرفته است. فلاش‌ها از طریق یک تریگر “حساس به نور شدید” با هم در ارتباط هستند. از آنجا که نور فلاش‌ها خیلی شدیدتر از نور عادی داخل آتلیه است، روی فلاش‌ها یک “چشمی” حساس به نور قرار دارد که می‌تواند تغییر شدید نور محیط را تشخیص دهد.

بنابراین به محض اینکه یکی از فلا‌ش‌ها نور خود را می‌تاباند، در همان لحظه، باقی فلاش‌هایی که چشمی آنها روشن و فعال است هم واکنش نشان داده و نور خود را می‌تابانند. بنابراین اگر شما چندین فلاش در داخل اتلیه داشته باشید، به محض اینکه یکی از آنها (که احتمالا به دوربین وصل است) نور خود را می‌تاباند، همگی فلاش‌ها با هم فلش می‌زنند. به همین سادگی.

 

[-Atlas]

بنابراین، اگر فلاش‌های دیگر به صورت همزمان نور نمی‌تابانند، دو مورد مهم را چک کنید:
اول اینکه آیا فلاش‌های دیگر دارای چشمی هستند یا نه و دوم اینکه آیا چشمی آنها روشن است تا نور فلاش اصلی را ببیند یا خیر.

اما وقتی مشخصات فلاش‌های نورپردازی آتلیه‌ای در وب‌سایت نورنگار را می‌خوانید، می‌بینید که درباره برخی از فلاش‌ها عبارت “گیرنده داخلی” به کار رفته است. مثلا فلاش Godox QS-600 II یکی از همین فلاش ها است که گیرنده داخلی دارد.