نقد نقد فیلم داستان آمریکایی (American Fiction) | لباس تازه‌ی تبعیض

  • نویسنده موضوع Roshanak_QW
  • تاریخ شروع
  • پاسخ‌ها 4
  • بازدیدها 69
  • کاربران تگ شده هیچ

Roshanak_QW

مدیر ارشد
پرسنل مدیریت
مدیر ارشد
تاریخ ثبت‌نام
25/6/20
ارسالی‌ها
10,006
پسندها
22,947
امتیازها
78,373
مدال‌ها
56
سطح
30
 
  • نویسنده موضوع
  • مدیرکل
  • #1
آیا زمانی که قصد دارید لئوناردو دیکاپریو را توصیف کنید، نیازی می‌بینید که به رنگ پوست‌ او اشاره‌ای داشته باشید؟ احتمالا نه! انتظار می‌رود که به استعداد بازیگری او، جذابیت ظاهری‌اش و کارنامه‌ی درخشان‌اش بپردازید. در مورد دنزل واشینگتن چطور؟ او هم جذاب و کاریزماتیک است، در هنر بازیگری، بسیار توانا است و کارنامه‌ی پرباری دارد. اما احتمالا نخستین صفتی که برای اشاره به او به کار می‌برید، «سیاه‌پوست» باشد! گویی در جهان، یک وضعیت پیش‌فرض داریم (سفید پوستِ آمریکایی/اروپایی بودن) و تعدادی استثنا (آفریقایی بودن، اهل آسیای شرقی بودن یا خاورمیانه‌ای بودن)! بابت همین، باید استثناها را با اشاره‌ای مستقیم، از قاعده‌ی کلی، جدا کرد! به ریشه‌های تاریخی و دلایل فرهنگی این نگاه کاری ندارم اما علی‌الحساب...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 

Roshanak_QW

مدیر ارشد
پرسنل مدیریت
مدیر ارشد
تاریخ ثبت‌نام
25/6/20
ارسالی‌ها
10,006
پسندها
22,947
امتیازها
78,373
مدال‌ها
56
سطح
30
 
  • نویسنده موضوع
  • مدیرکل
  • #2
اگر نقطه‌ی مقابل «تبعیض» را «برابری» بدانیم، واضح است که وضع کنونی رسانه در آمریکا، با این برابری فاصله‌ی زیادی دارد. البته که می‌شود روزگار کنونی را نوعی دوره‌ی انتقال دید و پیش‌بینی کرد که در آینده‌ای نزدیک، وضع طبیعی‌تر شود؛ اما تکلیف انسان‌هایی که در میانه‌ی این موج تغییرات زندگی کرده‌اند، چیست؟ مثلا، آیا جامعه‌ی آفریقایی-آمریکایی‌های ایالات متحده، بابت محصولات فرهنگی تولید شده، فرصت‌های شغلی ایجاد شده و تحسین‌های اغراق‌آمیز جاری در پانزده سال گذشته‌ی رسانه‌ی جریان اصلی آمریکا، احساس رضایت دارند؟ آیا مردم واقعی، صداهای غالب هالیوود را نماینده‌ی خودشان می‌دانند؟ کورد جفرسون در نخستین فیلم‌اش یعنی داستان آمریکایی، برای این پرسش، پاسخی منفی دارد!

[IMG alt="جفری رایت با تعدادی...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 

Roshanak_QW

مدیر ارشد
پرسنل مدیریت
مدیر ارشد
تاریخ ثبت‌نام
25/6/20
ارسالی‌ها
10,006
پسندها
22,947
امتیازها
78,373
مدال‌ها
56
سطح
30
 
  • نویسنده موضوع
  • مدیرکل
  • #3
توانایی جفرسون در کنترل و حفظ این لحن، شایسته‌ی توجه است. او بازیگران فیلم‌اش را به‌درستی انتخاب کرده و با همین قدم، بخش مهمی از مسیرِ جان‌بخشی به شخصیت‌ها، به‌خوبی طی شده است. فیلمساز، این تیمِ توانای بازیگری را به‌درستی هدایت کرده است و نقش‌آفرینی‌های فیلم، متناسب با یک رویکرد خلاقانه‌ی واحد، یک‌دست، زنده و گرم هستند. از منظر بصری هم، رویکرد جفرسون، از استاندارد قابل‌قبولی برخوردار است و گاهی با ایده‌های معنادار، از این سطح فراتر هم می‌رود. مثل نمایی در اوایل فیلم که طی آن، مانک پشتِ تشویق زن سفیدپوست تماشاگر مراسم رونمایی از کتاب سینتارا گولدن (ایسا ری) گم می‌شود. یا جایی از مراسم عروسی لورین (میرا لوکرتیا تیلور) و مینارد (ریموند آنتونی توماس) که در آن، دوربین از جمعیت رقصان فاصله...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 

Roshanak_QW

مدیر ارشد
پرسنل مدیریت
مدیر ارشد
تاریخ ثبت‌نام
25/6/20
ارسالی‌ها
10,006
پسندها
22,947
امتیازها
78,373
مدال‌ها
56
سطح
30
 
  • نویسنده موضوع
  • مدیرکل
  • #4
ادامه‌ی متن، جزئیات داستان فیلم را افشا می‌کند

بخش‌های مربوط به درام خانوادگی داستان آمریکایی، اگرچه می‌توانستند صرفا بهانه‌ای باشند برای شکل‌گیریِ نظام علت‌و‌معلولی داستان (نیاز مالی مانکِ بی‌کار، بابت بیماری مادر و مرگ خواهرش، تشدید می‌شود و به همین دلیل، او تصمیم می‌گیرد که رمانی جعلی و مبتذل بنویسد)، در اصل، به کارِ شخصیت‌پردازی عمیق‌تر و تقویت هسته‌ی احساسی متن می‌آیند.

بخش‌های مربوط به درام خانوادگی داستان آمریکایی، به کارِ شخصیت‌پردازی عمیق‌تر و تقویت هسته‌ی احساسی متن می‌آیند


البته که تمرکز اصلی متن داستان آمریکایی، روی هجو فرهنگی-سیاسی رسانه‌ در آمریکا است. این خصلت متن، مستقیما از منبع اقتباس آمده...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 

Roshanak_QW

مدیر ارشد
پرسنل مدیریت
مدیر ارشد
تاریخ ثبت‌نام
25/6/20
ارسالی‌ها
10,006
پسندها
22,947
امتیازها
78,373
مدال‌ها
56
سطح
30
 
  • نویسنده موضوع
  • مدیرکل
  • #5
اما راهکار دوم جفرسون برای به‌روزرسانی متریال کتاب و مرتبط ساختن آن با کلیت رسانه‌ی جریان اصلی این سال‌های آمریکا، تاکید بیشتر بر اقتباس سینمایی است. از اواسط روایت فیلم، ایده‌ی تمایل یک کارگردان هالیوودی به تبدیل کردن کتاب مانک به یک فیلم مطرح می‌شود و در پایان هم به آن برمی‌گردیم. این تاکید، اگرچه جذابیت فرامتنی بیشتری به داستان آمریکایی می‌بخشد، نظم درونی آن را به هم ‌می‌ریزد.

ایده‌ی پایانی فیلم، اگرچه ظرفیت زیادی دارد، داخل ساختار و منطق روایی داستان آمریکایی جا نمی‌افتد


در پایان، با این ایده مواجه می‌شویم که تمام روایت فیلم، بازگوییِ تجربه‌ی مانک از نگارش کتاب جعلی‌اش و معرکه‌ی رسانه‌ای برپاشده پس از انتشار آن، در قالب یک فیلمنامه‌ی سینمایی است. این بخش که بزرگ‌ترین...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
 
عقب
بالا