آیین‌ها وندیداد

[Fateme Amade]

وندیداد یا در اصل وی-دیو-داد که از واژهٔ اوستایی وی دَئِوَ داتَ[۱] به معنی قوانین بر ضد دیو یا پلیدی است یکی از نسک‌های پنج‌گانهٔ اوستای امروزی است و بیشتر به احکام فقهی (شامل مسائل بهداشتی و آیینی) می‌پردازد. وندیداد، از ریشه‌دارترین و بنیادی‌ترین بن‌مایه‌های اسطوره‌های دینی ایرانی‌ها است.[۲] وندیداد شامل ۲۲ فرگرد (فصل) است.

ریشه‌شناسی​

نام این بخش از اوستا «وی دئودات» است که از سه جزء تشکیل شده «وی» پیشوندی است که بر سر بسیاری از نام‌ها یا ریشه فعل‌های ایرانی-اوستایی آمده و معنی دوری و جدایی می‌دهد و در ایران به صورت «گ» می‌آید و در کلمات دیگری مانند گریختن و و گسستن مشاهده می‌شود. بخش دوم «دئو» و به معنای دیو است و بخش سوم «دات» است که به معنی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Fateme Amade]

تعارضات​

در اوستای ساسانی که ۲۱ نسک بوده، وندیداد نسک نوزدهم بوده‌است. برخی بر این باورند که درون‌مایه وندیداد بازتاب‌دهندهٔ آیین‌های مغان ماد است و از این دید با سایر بخش‌های اوستا تفاوت می‌کند.[۱۳] بسیاری از زرتشتیان امروز محتوای وندیداد را در تعارض با گاهان دانسته و گرچه برای آن اهمیت تاریخی-اسطوره‌شناختی قائلند آن را قابل استناد دینی نمی‌دانند.[۱۴]

به عقیده برخی از پژوهشگران، وندیداد بخش‌هایی از اوستا است که در دوره حکومت سلسلهٔ ساسانیان و به دست مؤبدان زرتشتی به اوستا اضافه گردیده‌است. امکان دارد که وندیداد از درون مایه‌های کهن تری از دورهٔ پارتیان گردآوری شده باشد. آغاز آن بنا به نظر کلاس بلیکر در دورهٔ بلاش سوم اشکانی (۱۴۸–۱۹۱ م) بوده و در دورهٔ خسرو یکم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.