بررسی کمیک بررسی کمیک | Batman: Three Jokers

[وانیا؛]

هر چند همین مورد نیز در شماره سوم کمیک دیگر به کلیشه کشیده می‌شود و شاهد دیالوگ‌های تکراری «چرا گذاشتی جوکر من را بکشد؟» و «من سعی کردم نجاتت بدهم» بین بتمن و رد هود هستیم که شاید برای هزارمین بار بعد از بازگشت جیسن تاد از مرگ آن‌ها را خوانده و شنیده‌ایم.

 

[وانیا؛]

با این حال، هر چه قدر که شخصیت پردازی جیسن تاد و رستگاری او به خوبی در کمیک Batman: Three Jokers پرداخته شده باشد اما همان طور که از اسم کمیک مشخص است، این داستان باید مربوط به بتمن و سه جوکر می‌بود و آن را پیش می‌برد. هر چقدر که خطوط داستانی و شخصیت‌های حاشیه‌ای در این کمیک جذابیت داشته باشند ولی Batman: Three Jokers از هدف اصلی خودش خیلی دور شده و به کلی در آن شکست می‌خورد.

 

[وانیا؛]

نقطه ضعف اصلی در جای دیگری است. اصلاً باید پرسید چرا باید هویت واقعی جوکر مشخص شود و چه کسی اصلاً می‌خواهد هویت واقعی جوکر را بداند؟ آیا با دانستن هویت واقعی جوکر، قرار است از دیوانگی و هرج و مرجی که ایجاد می‌کند کم شود؟ آیا راه توقف او پیدا خواهد شد؟ چه تأثیری دارد که بدانیم قبلاً که بوده، چه می‌کرده و چه چیزی صدایش می‌کردند؟ چه فرقی می‌کند که اسم جوکر آرتور فلک، جرامیا والسکا یا جک نپیر باشد؟ جوکر فقط یک نام دارد، آن هم جوکر است و فقط یک هدف دارد، آن هم در برابر بتمن بودن.

 

[وانیا؛]

همین می‌شود که حتی نویسنده ثابت شده‌ای مثل جف جانز نیز نمی‌تواند یک داستان فوق العاده در رابطه با هویت واقعی جوکر خلق کند. هر چقدر به این هویت پیچ و تاب داستانی داده شود، در نهایت هیچ تأثیری خاصی بر روی کمیک‌ها نمی‌گذارد و هیچ چیزی تغییر نمی‌کند. همین می‌شود که کمیک Batman: Three Jokers از نظر روایی یک شکست از آب در می‌آید.

 

[وانیا؛]

البته نه این که جف جانز مقصر نباشد و صرفاً به همین دلیل داستان Batman: Three Jokers چنین آش شله قلمکاری از آب در بیاید. روایت این کمیک خیلی بهتر می‌توانست پیش برود، تمرکز آن می‌توانست روی چیزهای مهم‌تر و باربط‌تر به داستان باشد. در تمام طول داستان شاهد استفاده مکرر سه جوکر از سموم مختلفشان هستند تا دیگران را به یک «جوکر شایسته» برای بتمن تبدیل کنند. چیزی که نه منطقی پشتش است و نه واقعاً معنایی برای یک «جوکر شایسته» می‌توان تصور کرد.

اما مهم‌ترین اشتباه جف جانز در تناقض‌هایش در طول داستان است که مهم‌ترین و پررنگ‌ترینِ آن در آخرین صفحات Batman: Three Jokers دیده می‌شود.

 

[وانیا؛]

این که Batman: Three Jokers در روایت صرفاً یک شکست برای دی‌سی و جف جانز به حساب می‌آید اما وقتی سراغ جنبه بصری آن می‌رویم، با یک اثر فوق العاده طرف هستیم. هر چقدر جف جانز در کار خود ضعیف عمل کرده باشد اما جیسن فبوک به عنوان مصور، برد اندرسون به عنوان رنگ‌آمیز و راب لی به عنوان حروف چین بی‌نظیر عمل کرده‌اند.

 

[وانیا؛]

اگر به کاورها و صفحات داستان دقت کنیم می‌بینیم که جیسن فبوک و برد اندرسون علاوه بر این که تصویرسازی رئالیسمِ چشم‌نواز و در عین حال مخوفی را انجام داده‌اند، سعی کرده‌اند حتی طراحی‌های خود را به The Killing Joke، که همواره صحبت از آن می‌شود، نزدیک‌تر کنند. به طور واضحی می‌تواند دید که Batman: Three Jokers تلاش کرده تا نسخه مدرن‌تری از تصویرسازی‌های The Killing Joke را ارائه کند و در این مورد نیز موفق بوده است.

 

[وانیا؛]

حتی با ورق زدن کمیک و تماشای صفحات درونش، علاوه بر طراحی‌های بی‌نظیر، شاهد پنل‌بندی‌های کلاسیکی هستیم که شاید در اکثر کمیک‌های امروزی زیاد مورد استفاده قرار نمی‌گیرند اما یکی از شناخته‌شده‌ترین قسمت‌های کمیک‌های کلاسیک دی‌سی و علی الخصوص The Killing Joke بوده است.

 

[وانیا؛]

شاید اگر بخش روایی Batman: Three Jokers می‌توانست چیزی که وعده داده بود را ارائه کند حالا با همان «پر دل و جرئت‌ترین کمیک دی‌سی در ۸۰ سال اخیر طرف بودیم» که المان‌های زیادی را نیز از The Killing Joke الهام گرفته اما در نهایت با یک کتاب خوش جلد رو به رو شدیم که درونش پر از جملات حوصله‌سربر و فراموش شدنی است.
منبع: ویجیاتو