کمیک کمیک | بهترین و بدترین بازی‌هایی که براساس کمیک بوک ساخته شده‌اند

[Kuhiyar]

گرافیک بازی هم با حالت کارتونی و قلم‌زنی شده‌ی خود، محیطی شبیه به دنیای کمیک‌ها را شبیه‌سازی می‌کند که در نوع خود منحصر به فرد است.

هر چند انتقادات زیادی از این سری بازی‌ها به خاطر روند تقریباً خطی و انتخاب‌هایی که کم‌ترین تاثیر را در تغییر روند بازی می‌گذارند شده است اما با این حال وجود شخصیت‌هایی که برای گیمرها دوست داشتنی و خاطره انگیز هستند و همینطور اتفاق‌هایی که در طول بازی‌ها برای آن‌ها می‌افتد، ضعف‌های گیمپلی بازی را تا حدودی پنهان می‌کنند. روند طولانی انتشار بازی هم شاهدی بر این ادعاست که هنوز خیلی از گیمرها علاقه‌ی به تجربه‌ی بیش‌تر از این دنیا دارند. (البته اگر به خوبی ساخته‌های اولیه این سری بازی‌ها باشند)

 

[Kuhiyar]

1. سری بازی‌های بتمن آرکهام
سال‌های انتشار: ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۶
سازندگان: راک‌استدی (Rocksteady Studios) و وارنر براز مونترئال (WB Games Montréal)
قرار گرفتن بازی‌های بتمن آرکهام در صدر بهترین بازی‌های کمیک بوکی اصلاً جای تعجب ندارد. این سری بازی‌ها با عنوان «تیمارستان آرکهام» پا به عرصه‌ی رقابت گذاشتند و به گیمرها نشان دادند که بازی‌های کمیک بوکی می‌توانند حتی فراتر از استانداردهای بازی‌های ویدیویی قرار بگیرند.

این سری بازی‌ها کنترل بتمن را در یک شب از زندگی پر ماجرای او به دست گیمرها می‌دهد تا در مقابل خطرناک‌ترین ویلن‌های دنیای کمیک‌های دی‌سی قرار بگیرند و آن‌ها را از رسیدن به اهداف شومشان متوقف سازند.

 

[Kuhiyar]

اغراق نکردیم اگر بگوییم سری بازی‌های بتمن آرکهام باعث شکل گیری انقلابی در بازی‌های کمیک بوکی بودند و به خاطر موفقیت‌های این سری بازی‌ها که در هر نسخه توانستند جذابیت خود را به رخ بکشند، توجه به شخصیت‌های کمیک بوکی برای ساخت بازی‌های ویدیویی بیش از پیش شد.

 

[Kuhiyar]

بدترین بازی‌های کمیک بوکی



5.واچمن: پایان نزدیک است
سال انتشار: ۲۰۰۹
سازنده: ددلاین (Deadline Games)
بازی «واچمن: پایان نزدیک است» (Watchmen: The End Is Nigh) در همان سالی منتشر شد که فیلم واچمن در سینماها به نمایش درآمد. نه تنها خود بازی، بلکه حتی توجه زیادی به فیلم واچمن هم در این دوره نشد و هیچکدام از این دو نتوانستند حتی نزدیک به موفقیت رمان‌های گرافیکی واچمن شوند.

در این بازی فقط دو شخصیت نایت‌اول (Nite Owl) و رورشاک (Rorschach) قابل بازی هستند، آن هم فقط به صورت کو-آپ آفلاین یا به کمک هوش مصنوعی. البته یکی از نکات مثبت بازی صداگذاری بازیگران فیلم بر روی این شخصیت‌هاست، بخواهیم صادق باشیم تنها نکات مثبت بازی همین صداگذاری و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Kuhiyar]

در تمام مدت بازی باید یک کار را تکرار کنید، بدون فکر دکمه بزنید و به دشمنانی که از لحاظ هوش مصنوعی خنگ محسوب می‌شوند حمله‌ور شوید. بدون هیچ گونه تنوعی. سازندگان حتی زحمت تغییر جزئیات دشمنانی که از اول تا آخر بازی در مقابلات قرار می‌گیرند هم نکشیده‌اند، حتی المان‌ها بازی از همان اول تا انتها هم دست نخورده باقی می‌ماند.

احتمالاً جای خوشحالی باشد که ایده‌های بازی سازان فقط به حدود سه ساعت برای این بازی محدود شده و زمان بیش‌تری از عمر مخاطب را نمی‌تواند هدر بدهد.

 

[Kuhiyar]

4.آیرون‌من
سال انتشار: ۲۰۰۸
سازنده: سیکرت لول (Secret Level)
بازی هم یک بازی کمیک بوکی دیگر و باز هم انتشار آن همزمان با فیلم اقتباسی. آیرون‌من هم در همان سالی که اولین فیلم این شخصیت در دنیای سینمایی مارول به اکران درآمد، روانه‌ی بازارها شد. اما این بازی حتی یک قدم هم نتوانست در تجربه‌ای موفق از بازی در نقش ابرقهرمان محبوب مارول بردارد.

تمام بازی در حال تکرار، تکرار و باز هم تکرار مأموریت‌ها و مراحلی هستید که طراحی آن‌ها هم باز شبیه به هم و... تکراری هستند. بدتر از همه این که تقریباً هیچ کدام از این مراحل در همان دفعه‌ی اول هم جذابیت خاصی ندارند و وقتی گیمر مجبور به انجام چندین باره‌ی آن‌ها می‌شود قابل حدس است که چه حسی به او می‌دهد.

شاید تنها...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Kuhiyar]

3. بتمن: فردای تاریک
سال انتشار: ۲۰۰۳
سازنده: هات‌جن (HotGen)
ساخت یک بازی ویدیویی از بتمن نباید خیلی سخت باشد. با توجه به قابلیت‌های محدود و انسانی بتمن، ایجاد چالش و روندی برای طی کردن مراحل خیلی سازندگان را دچار مشکل نمی‌کند. به طرز عجیبی سازندگان این بازی توانسته‌اند معجزه کنند و یکی از بدترین بازی‌های کمیک بوکی ساخته شده از بتمن را ارائه کنند!

بازی حتی اجازه نمی‌دهد تمرکزتان روی داستان، شخصیت‌ها و اقتباسی که از کمیک‌ها شده برود. در همان ابتدای بازی، این طراحی مراحل، گیمپلی، کنترل‌ها و حتی حرکات دوربین هستند که با غلطک از روی تمام امیدی که برای یه بازی خوب از بتمن دارید رد می‌شوند.

 

[Kuhiyar]

مطمئناً کسانی که این بازی را تجربه کرده‌اند در حین بازی کردن از خود پرسیده‌اند «چطور یک نفر تصمیم گرفته وقتی دشمنان را از سر راه برمی‌داریم حتماً باید به آن‌ها دستبند بزنیم وگرنه پنج ثانیه‌ی بعد باید دوباره باید با همان فردی که تازه شکست دادیم دوباره بجنگیم؟» یا حتی باعث تعجب باشد «چرا هر یک دقیقه باید منتظر یک سیو خودکار ده ثانیه‌ای باشیم؟»

نکات منفی این بازی به قدری زیاد است که اگر سازنده‌ای قرار باشد یک بازی بتمن موفق بسازد باید بتمن: فردای تاریک (Batman: Dark Tomorrow) را امتحان کند و دقیقاً برعکس تمام کارهای انجام شده‌ی آن را در بازی خود پیاده کند!

 

[Kuhiyar]

2.موج سوار نقره‌ای
سال انتشار: ۱۹۹۰
سازنده: سافتویر کریشنز (Software Creations)
حتماً فکر می‌کنید تجربه‌ی سری بازی‌های دارک سولز و ساخته‌های استودیو بازی سازی فرام‌سافتویر (FromSoftware) جزو تجربه‌های سخت هر گیمری محسوب می‌شود. برای تغییر این عقیده می‌توانید سری هم به بازی موج سوار نقره‌ای (Silver Surfer) بزنید.

این بازی قدیمی نه به صورت کاملاً عمدی، بلکه بیش‌تر به خاطر طراحی اشتباه و بدی که دارد باعث به وجود آمدن درجه‌ی سختی بسیار بالایی می‌شود. کوچک‌ترین برخوردی با هر چیزی در محیط بازی باعث مرگ می‌شود. فرقی ندارد دشمن باشد، شلیک‌های دشمن، در و دیوار، سقف یا حتی کف بازی، برخورد فقط یک پیکسل از شخصیت تحت کنترلتان با هر چیزی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Kuhiyar]

گرافیک بازی هم کمک زیادی به این روند می‌کند و گاهی نمی‌دانید مانعی که در رو به رویتان قرار گرفته واقعاً یک مانع است یا بخشی از پس‌زمینه‌ی بازی.

چنین دردسری برای تجربه‌ی یک بازی فقط به عنوان سرگرمی که حتی داستان جذابی هم به مخاطب عرضه نمی‌کند به هیچ وجه نمی‌ارزد. در حالی که بازی‌هایی با همین سبک در آن دوره موفق بودند ولی موج سوار نقره‌ای تعریفی جدید از «به این بازی نزدیک نشوید» به دنیای بازی‌های کمیک بوکی اضافه کرد.